*Klik*. Pas toen er een foto van mij werd gemaakt terwijl ik mijn naam op de muur krabbelde, – meer kraste, wat is die muur oud zeg – bedacht ik me dat ik “klaar” was. Dit was misschien wel de laatste keer was dat ik op de Universiteit Leiden zou zijn. Een raar besef. Maar die verwachting kwam niet helemaal uit.

Sinds mei, tijdens mijn stageperiode, ben ik langzamerhand begonnen met solliciteren. Het is geen geheim dat de arbeidsmarkt niet erg aantrekt, zeker niet voor studenten Geesteswetenschappen. Ik bedacht me dus dat ik maar beter vroeg kon beginnen. Talloze brieven zijn eruit gegaan en talloze afwijzingen zijn binnengekomen. Toch ben ik ook een aantal keren op gesprek geweest en heb ik zelfs twee keer de laatste ronde gehaald. Ik was al een tijdje aan het wachten op een traineeship dat jaarlijks wordt opengesteld, aangeboden door de Universiteit Leiden, Erasmus Universiteit Rotterdam en Technische Universiteit Delft (LDE). Een baan waarin je op verschillende afdelingen werkt gedurende je aanstelling en trainingen en intervisies krijgt om je zowel persoonlijk als professioneel te ontwikkelen. Het leek me de perfecte manier om dicht bij de wetenschap te blijven (ooit zou ik graag nog een PhD doen) en tegelijkertijd werkervaring op te doen in projectmanagement.

En waar zit ik nu? Op het International Office van de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen van de TU Delft, werkzaam als trainee in de rol van projectcoördinator. Hoewel ik bij de TU Delft werk, zal ik ook regelmatig in Leiden en Rotterdam over de vloer lopen en misschien zelfs werken na mijn tijd op deze afdeling. Ik hoef dus nog geen afscheid te nemen van mijn universiteit!

Wat doe ik? Momenteel ben ik verantwoordelijk voor het opzetten van een nieuwe master in samenwerking met vier andere universiteiten in Europa. Een heel tof project waarbij ik lekker in het diepe word gegooid en dus ontzettend veel leer. Afgelopen week ben ik naar Finland geweest om te praten met mijn collega’s bij Aalto University. Over twee weken vlieg ik alweer naar Polen. Morgen geef ik een voorlichtingsbijeenkomst en regelmatig zit ik met directeuren en VP’s om de tafel.

Hoewel ik een paar maanden geleden nog de ganse dag nerveus naar mijn mail (en slinkende bankrekening) staarde, ben ik nu dagelijks hard aan het werk om ervoor te zorgen dat studenten vanaf september 2014  een mooie opleiding kunnen volgen waarmee ze aan hun toekomst kunnen bouwen. Hopelijk kunnen zij dan na twee jaar, net als ik, een leuke en uitdagende baan vinden waar ze zich helemaal op hun plek voelen.

Voor nu neem ik afscheid van jullie als masterstudent en blogger, maar wellicht tot ziens in de gangen van de universiteit. 🙂

Cheers!