Sinds twee weken ben ik afgestudeerd. Heerlijk! Vrijheid! Geen stress meer, mooi weer, prachtige stad, wat wil je nog meer? De wereld ligt aan mijn voeten!

Of…

Om eerlijk te zijn voelt het niet altijd zo. Mijn emoties gaan nogal op en neer. We spoelen even terug, naar begin april. Ik was keihard aan het werk om mijn stage af te ronden. Dus ik scheef mijn stageverslag, reflecteerde op wat ik geleerd heb, keek de definitieve versie van mijn geschreven stukken voor de laatste keer na en zorgde er voor dat alles administratief op orde is. Ik vroeg mijn afstuderen officieel aan.

zweetkamertje

Ik schrijf mijn naam op de muur in het Zweetkamertje

Na het inleveren van mijn stageverslag was ik opgelucht, maar vooral heel erg moe.Ik heb toen twee weken echt heel weinig gedaan. Vrienden bezoeken, computerspelletje spelen, de afwas… dat was het wel zo’n beetje. Toen de energie een beetje terugkwam, ben ik aan de slag gegaan met de scriptie van mijn tweede master, maar wel op een relaxed tempo.

De dag van het afstuderen was echt een feest. Mooie jurk, champagne, lovende woorden en een heel mooi diploma! Ik voelde me ‘on top of the world’.

Maar na een dag of vijf was dat wel over. De schrik sloeg me om het hart. Wat ga ik in hemelsnaam nu doen? Solliciteren, ja, maar waar op? Wat wil ik? Wat ga ik met mijn leven doen? Vragen die voor verwarrende gevoelens zorgen. Aan de ene kant ben ik blij dat ik ben afgestudeerd, aan de andere kant brengt de ‘wat nu’ vraag onzekerheid met zich mee.

Ik weet het wel, het zijn geen grote drama’s. Een afspraak met de loopbaanadviseur is al gemaakt. Bovendien verzekert iedereen om me heen dat het heel normaal is, een dipje na je afstuderen. En iedereen komt er ook weer bovenop, vindt een leuke baan en gaat weer verder. Ik stel me voor dat dat het moment is waarop je nostalgisch aan je studietijd terug begint te denken.

Maar voorlopig zit ik nog even in de emotionele achtbaan…