Eindelijk: kerstvakantie! Dat angstvallige gevoel bekroop mij toen het kerstreces begon. En ja hoor, al mijn vrienden – die niet (meer) studeren – organiseerden het ene feestje na het andere! Waarom? Omdat het kerst was en er is veel te doen (ook al heb je een “compacte” vriendenkring). Ik had er zin in! Het is tenslotte kerst!

Al snel – na twee volle dagen kerstreces – was het kerstgevoel verdwenen…als een hypothetische berg sneeuw voor de zon wel te verstaan! Helaas was ik de enige die hiermee rondliep. De feestjes gingen door en iedereen was druk bezig met van alles en nog wat. Neemt niet weg dat er gewoon gestudeerd moest worden, dus dat doe je dan maar!

Whatsapp, Facebook PB’s, SMS’jes en zelfs telefoontjes: “He, ben je er vanavond?…Nee…Waarom niet dan?…echt waar…dat is k*&%e…”. En steeds riep ik – wellicht om mijn eigen situatie te verlichten (haal het “wellicht” maar weg) – dat het zeker niet k*&%e was: het was een voorrecht om te kunnen zeggen dat ik me bezig hield met een studie…en wat voor één! Zo heb ik mijn dagen versleten. De oplettende lezer zal zijn opgevallen dat ik het niet heb gehad over de avonden…en met reden!

De avonden werden bijzonder goed gespendeerd. Een familiefeest organiseren; de verjaardag van mijn vader vieren; eten bij mijn broer en zijn verloofde; “derde” kerstdag bij mijn ouders; gezellig naar “The Hobbit”. Kortom, veel gedaan en genoten!
Tegen al mijn collega’s: succes met de tentamens en bedenk maar dat het niet zo gek is, dat wij de mogelijkheid hebben om te studeren!

Dave