Soms kijk ik uit m’n raam uren naar dat bizarre menssoort dat “niet-medisch” is. Dat doet maar boodschappen op fatsoenlijke tijden, lichten die uitgaan op fatsoenlijke tijden, wekkers die aflopen op fatsoenlijke tijden. Bijna verstikkend fatsoenlijk, (ver)oordeel ik vanuit mijn medische ballingschap, weer omringd met stapels boeken die wachten op consumptie.

Ik denk dat ik eerlijk moet zijn. De billen bloot, roze bril af, voor ik hier iemand zomaar geneeskunde binnenlok met zoetsappige verkooppraat over baby Fien. Ik ben natuurlijk al helemaal geïndoctrineerd, maar ik heb dan ook geen keuze. Het alternatief is toegeven dat het geen flikker uitmaakt wat we van onze studie vinden: ik ben vierdejaars, deze overheid en DUO (voorheen de IB-groep) lusten me rauw als ik zou overwegen te stoppen.

Wat scheelt er dan allemaal aan? Nou, geneeskunde duurt láng. Als je nog een blije eikel van 18 bent, zoals ik eerder stelde, denk je dat je dat wel “even” doet, die zes jaar. Je hebt het VWO immers ook overleefd. Die 6 jaar is echter pas het begin, daarna ben je basisarts. Of ee575331_295641273848718_270399926372853_666806_1552574234_n_thumbn tikje dramatisch vertaald: in rang gelijk aan de kakkerlakken op het conciërgetoilet.  Als basisarts moet je nog maar zien dat je een opleidingsplek tot specialist weet te bemachtigen (gemiddelde wachttijd omstreeks 2 jaar). Waarna je de opleiding zelf nog moet voltooien: interne geneeskunde en neurologie duren bijvoorbeeld 6 jaar, kindergeneeskunde 5 jaar en huisartsgeneeskunde 3 jaar. Maar ja, wie wil er nou huisarts worden? Ieuw. Dit is ook in een periode van je leven dat al je leeftijdsgenoten juist druk zijn met het opbouwen van een carrière en gezinnen gaan stichten. In zekere zin staat je leven een paar jaar “on hold”. Dit hoeft niet erg te zijn, de meeste medico’s zijn overachievers zoals je ze alleen in de leerlingenraad van je middelbare school treft, maar het moet overwogen worden.

Daarnaast kan je wereld vrij smal worden door geneeskunde. In mijn geval is ongeveer 50% van m’n vriendengroep geneeskundestudent, ik heb een geneeskundevriendje en medische problemen, tja, die zie je natuurlijk overal met je medische zesde zintuig. Daarmee schat ik dat 50-60% van de gesprekken die ik voer in meer of mindere mate geneeskunde-gerelateerd zijn. En onze medische humor? Heel erg niet buitenwereld-proof.

Wat ik probeer te zeggen: met geneeskunde kies je niet zomaar een studie, je kiest een manier van leven. Maar, eerlijk is eerlijk, daar hoort ook keihard doorzakken na een tentamen bij. Ook daarin is niemand zo jarenlang getraind als een beetje geneeskundestudent.
1829656068235612_OYaac0Gi_c