Januari. De maand van de tentamens en paperdeadlines. De maand waarin je wordt geacht om braaf te studeren. De maand waarin ik tegengestelde activiteiten bedenk omdat ik door het leren een excuus heb om iets anders te doen.

We hebben in principe allemaal als doel om dit studiejaar te halen, dus we studeren in januari braaf voor tentamens. Na een paar uurtjes gestudeerd te hebben bedenk je trots: “zooooo wat ben ik goed bezig geweest! Wat een progressie. Pfoe. Tijd voor ontspanning ter beloning”. Dit werkt op zich prima als je een kwartiertje leuke dingen gaat doen tegenover elk uurtje leren. Het is alleen een beetje jammer dat ik daar balans verlies. Elk uurtje leren vind ik een excuus voor vier uur soggen. Dan ga ik series kijken die mij voorheen niet zo boeiden, Zelda spelen ook al kan ik dat spel dromen, of het nostalgische Pokémonlied uit mijn hoofd leren ook al is dat super onzinnig (alhoewel ik nu een nummer extra kon meezingen bij de top2000). In de psychologie is hier een leuke term voor: self-licensing (Nederlandse vertaling geweigerd). De theorie is dat als je op het ene moment goed bezig bent, je op een later moment vindt dat je wel even tegengesteld mag zijn. Het goede als excuus voor het slechte. Studeren als excuus voor soggen.

Hoe Link, Pikachu en series het leren tegenwerken.

Link, Pikachu en series werken het leren tegen.

Gaat dat dan niet behoorlijk ten koste van het bereiken van het studiedoel? Jazeker. En dat maakt self-licensing zo kak. Wij studenten zijn soms iets te handig in het vinden van een excuus om niet-studie gerelateerde activiteiten goed te praten. Stel dat je huisgenootje je vraagt om mee uit te gaan, ook al is het tentamentijd. Dan zeg je waarschijnlijk ‘ja’ omdat je de gedachte in je achterhoofd hebt dat je morgen toch gaat studeren. Jammer als je vervolgens een kater hebt en het van studeren niet komt. En dubbel jammer was het toen ik door self-licensing vastliep bij mijn tentamen en het wél geleerde Pokémonlied in mijn hoofd kreeg:

“I want to be the very best. Like no one ever was. Helaas verkloot ik nu deze test. And licensing is the cause. Tududu…”

Zijn we nu gedoemd? Of is er een remedie tegen deze studentenkwaal? Hier komt de psycholoog in mij. Self-licensing staat erg in conflict met het verlangen om consistent te zijn. Als je jezelf op een bepaalde manier labelt, bijvoorbeeld als non-alcoholist (ja die bestaan!), dan wil je hier ook consistent in zijn door alcohol af te slaan. Dit houdt je zelfbeeld positief, maar geeft ook een goede impressie aan anderen. Immers zullen zij je ook maar raar vinden als je non-alcoholist bent maar toch het ene shotje na het andere at.

Dus, what to do? Ga op social media, beschrijf jezelf als hardwerkende student die dik wil slagen voor tentamens en er helemaal voor gaat deze maand. En dan hup. Echt gaan studeren jij en geen slechte excuses meer! Gotta catch ‘em all! De tentamens dan.