theendisnearJe master is het begin van het einde van je studie en je studententijd. Het afsluitende geheel van een super leuke en leerzame tijd. Een tijd waar ik nog eventjes geen zin heb om afscheid van te nemen, dus het is goed dat dit traject een jaar duurt!

Maar vorige week kwam toch ineens het einde nóg een stukje dichterbij! Tijdens de eerste bijeenkomst over onze stage-scriptie, bij de master Veiligheidsbeleid en Rechtshandhaving is het een vast onderdeel om stage te lopen, werd verteld dat we drie dagen later al een top drie van scriptiethema’s moesten inleveren en dat we toch echt al moesten gaan nadenken over een stageplaats en deze het liefst al moesten gaan regelen. Help! Dit kwam ineens allemaal wel heel dichtbij!

Reikhalzend keek iedereen uit naar de scriptiethema’s, wat zou er tussen zitten? Ik was meteen erg blij met de lijst want er waren drie begeleiders die ‘iets’ met jeugdcriminaliteit als expertise gebied hadden. Mijn top drie met motivering had ik dan ook zo geschreven.

Maar toen kwam het ergste gedeelte. Het wachten op de uitslag! Niemand wist precies wanneer deze zou komen, en iedereen had het erover. Gedurende de week werd ook steeds meer duidelijk dat bepaalde thema’s toch wel erg populair waren, en laat dat nou net een van mijn thema’s zijn natuurlijk. Ineens was daar op donderdagochtend een appje van een studiegenoot: “Yes!!!”. Ze had haar nummer 1 scriptiethema en begeleider. Daarna kwam een appje van een andere studiegenoot “Ik heb ook m’n eerste keus J”. Aaah nu wilde ik het ook weten! Ik ben direct naar een computer gesprint, naar blackboard gesurft en daar zag ik het goede nieuws; Ik had ook mijn eerste keuze gekregen! Meteen heb ik mijn begeleider gemaild om een afspraak te maken, want ik heb nu toch wel erg veel zin om er aan te beginnen.

Het begin van het einde is eigenlijk zo erg nog niet!