Verzenden. Langzaam beweeg ik mijn muiscursor naar het knopje. Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd, beelden flitsen voorbij. Half vergeten momenten verdringen zich om niet meer vergeten te zijn. Ik krijg een weemoedige glimlach op mijn gezicht terwijl ik mijn gedachten de vrije loop laat.

Het voelt als de dag van gisteren, een uurtje of 9 in de ochtend, dat de EL-CID week begon. Vol nieuwsgierigheid begon ik aan het leven als student. Het was een te gekke week waarin ik besloot mij in te schrijven bij mijn studievereniging en een studentenvereniging. Ook dat voelt als de dag van gisteren, een uurtje of 10, ik melde mij bij de sociëteit voor de KMT (KennisMakingsTijd). Daarna verdringt de gedachte aan het eerstejaarsweekend van mijn studievereniging de gedachtes aan de KMT. Tijdens deze introducties bij mijn verenigingen heb ik veel nieuwe mensen ontmoet met wie ik vijf fantastische jaren heb beleefd. Het eerste weekendje weg met mijn clubgenootjes en het eerste weekendje weg met mijn huisgenootjes passeren de revue. Al snel moeten deze gedachten plaats maken voor de eerste vakantie met mijn clubgenootjes, heerlijk chillen in de Spaanse zon in onze eigen villa. Dat was de ultieme vorm van relaxen. Dan flitsen één voor één  de gezichten van mijn bestuursgenootjes langs terwijl ik misselijk word als ik denk aan de kilo’s zoutjes en snoep die we wegwerkten tijdens onze bestuursvergaderingen. Het voelt als de dag van gisteren, een uurtje of 5 ’s middags, als ik terug denk aan het uitzwaaicomité gevormd door mijn huisgenootjes toen ik een half jaar ging studeren in Australië. Ik begin hardop te lachen als ik denk aan de verschillende diessen (verjaardagen) van mijn jaarclub en de bijbehorende hilarische thema’s en outfits. Uiteindelijk eindig ik met een zeer tevreden glimlach als ik terug denk aan mijn heerlijke vakantie in Oman met mijn clubgenootjes, dit voelt alsof die slechts een paar uur geleden was.

Borrels, lezingen, weekendjes weg, feestjes, gala’s, alle herinneringen buitelen over elkaar.  Na vijf jaar is het toch echt tijd om reünist/alumnus te worden. De jaren als lid van mijn studenten- en studievereniging zijn voorbij… Maar dit betekent niet dat ik nu meteen een saai leven ga leiden, er liggen nog tal van mooie feestjes, interessante lezingen en leuke dingen in het verschiet! Toch heb ik een klein brokje in mijn keel als ik op verzenden druk. Het is mooi geweest!

verzenden1