Uitlopen op je studie geeft een benauwend gevoel. De eerste keer dat ik met dat gevoel te maken kreeg, was op de middelbare school. Voor mijn droomstudie Biologie moest ik voldoende halen op wiskunde. Helaas lag dat vak mij totaal niet. Op een gegeven moment leek het er zelfs op dat ik een jaar zou blijven zitten. Mijn ouders verzekerden mij dat zij het niet erg zouden vinden, ‘niet iedereen leert op hetzelfde tempo’. Ikzelf echter vond het idee alleen al verschrikkelijk. Gelukkig voor mij kon ik dat jaar door.

Haast een algemeen gezicht op de Galapagos: Relaxende leguanen.

Haast een algemeen gezicht op de Galapagos: Relaxende leguanen.

Aan het begin van mijn Galapagos-avontuur beving dat gevoel mij opnieuw. Ik stond voor het eerst stil bij het feit dat ik zou gaan uitlopen op mijn studie, tot ik mij opeens bedacht: ‘waarom is het erg?’ en vooral ‘wie vindt het erg als ik er zelf niet mee zit?’. Ik begrijp heel goed dat niet iedereen deze gedachten durft te accepteren. Aan alle kanten wordt er op aangedrongen dat je nominaal moet lopen. Strengere BSA’s, het oplopend aantal verplichte punten in hogere jaren en bovendien de reductie in studiefinanciering. Maar wat nu als je niet je studie vertraagt, maar je studie verrijkt? Dat je je bezig houdt met een activiteit die juist heel erg mooi op je CV staat, maar niet direct bij je opleiding aansluit? Of dat je een inspirerend opleidingsprogramma volgt dat niet de tijdsperiode van de Universiteit aanhoudt? Wat nu als je het anders wil doen?

En dat ga ik doen, ik ga het anders doen. Ik wil niet wachten tot die denkbeeldige dag is aangebroken dat ik meer tijd heb of tot ik eindelijk met pensioen mag. Ik wil het anders, en wel nu. Daarom ga ik weg, naar de Galapagoseilanden. Ik ga het zien en meemaken wat men in de theorieboeken beschrijft. Ik laat mij inspireren door de natuur aldaar, de biologie pur sang. Bovendien kies ik er voor om nu van deze ervaring te leren en er een

Je zou het niet snel verwachten, maar ook op de tropische Galapagos eilanden komen pinguins voor.

Je zou het niet snel verwachten, maar ook op de tropische Galapagos eilanden komen pinguins voor.

betere bioloog van te worden. Tegelijkertijd beseffend dat ik hier door een jaar uitloop op mijn studie.

Maar wat ga ik eigenlijk doen? Op de verjaardag van onze koning zal ik vliegen naar Guayaquil in Ecuador, waar ik na een lange vlucht van ruim 13 uur waarschijnlijk mijn hotel in wankel om er direct in een diepe slaap te vallen. De volgende ochtend reis ik af naar de Galapagoseilanden. Voor een periode van een maand zal ik mij bezig houden met de biodiversiteit op het eiland. Dit houdt in dat we gaan kijken naar de ‘gezondheid’ van dierenpopulaties zoals zeeleguanen, zeeleeuwen, (zee)schildpadden en veel verschillende soorten vogels. Bovendien ga ik een kijkje nemen bij de bevolking van het eiland. Hoe leven deze mensen en in hoeverre zijn ze op de hoogte van de waarde van het eiland?

Ik zie komende maand als een geweldig inspirerend avontuur. Het is al zo dichtbij, maar ik kan me er nog steeds geen voorstelling van maken. Ik denk dat ik me er het beste maar bij neer kan leggen en het onverwachte over mij heen kan laten komen.

 

 

 

 

 

Bronvermelding: Afbeelding zeeleguaan: “Iguanamarina”. Licensed under CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons – https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Iguanamarina.jpg#/media/File:Iguanamarina.jpg

Afbeelding pinguin: “Galapagos penguin (Spheniscus mendiculus) -Isabela2” by putneymark – originally posted to Flickr as Galapagos penguin Isabela Elizabeth Bay. Licensed under CC BY-SA 2.0 via Wikimedia Commons – https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Galapagos_penguin_(Spheniscus_mendiculus)_-Isabela2.jpg#/media/File:Galapagos_penguin_(Spheniscus_mendiculus)_-Isabela2.jpg)