Ouderwetsch goed voorbereid: een papieren Lonely Planet.

Ouderwetsch goed voorbereid: een papieren Lonely Planet.

Eind deze week woon ik officieel in Vancouver, en ik kan niet wachten. Natuurlijk heb ik mijn Lonely Planet al aangeschaft, heb ik de campus al opgezocht met Google Earth en heb ik al duizend pogingen gedaan om toestemming van Leiden te krijgen voor mijn vakken daar. Maar kun je je met een boekje en wat gegoogle voorbereiden voor een half jaar op een ander continent? Vast wel, maar voor de zekerheid heeft de University of British Columbia zelf nog het een en ander voorbereid voor internationale studenten: live online inburgeringscursussen via Blackboard.

Aanvankelijk was er alleen de internationals-Facebookpagina, waarop bijna iedere dag door dezelfde international office-medewerker onze vragen werden behandeld. Toen kwamen de informatiemailtjes met uitgebreide instructies over het betalen van rekeningen, het inschrijven voor vakken en het vinden van een kamer. Maar blijkbaar hielden de stromen vragen van de 8000 internationale studenten niet op, dus kwam in juni de eerste online livesessie.

Live, dat geeft natuurlijk wel problemen bij een universiteit waar het 9 uur vroeger is dan in Europa, en waar sowieso studenten van over de hele wereld komen. Sommige sessies heb ik daardoor moeten laten schieten; sommige werden twee keer gegeven. In totaal heb ik al vier online sessies gehad, over visa, verzekeringen, studentenkamers en het studentenleven in het algemeen. Er komt er ook nog eentje over cultuurverschillen en hoe je Canada in het algemeen overleeft.

Screenshot van de online sessile over huisvesting.

Screenshot van de online sessie over huisvesting.

Dit gaat allemaal via Blackboard, waar je met je studentnummer (ergens in maart ontvangen) kunt inloggen. Twee of drie medewerkers/studenten van UBC houden een praatje (het lijkt een beetje op Skype) en laten er powerpointslides bij zien, en via een chatscherm kun je zelf al je vragen stellen. Bij één van de sessies kon je live polls invullen, waar de gespreksleider dan het verloop van de sessie op baseerde. Zo heb ik al geleerd dat ik in een kamer van 10 m2 een queensize bed krijg, dat ze cursussen aan eerstejaars geven over hoe je je was moet doen en dat drankspelletjes op de campus verboden zijn 🙁

Zou dit niet een goed systeem zijn voor alle Nederlandse universiteiten? Het afgelopen jaar heb ik vaak genoeg internationale studiegenoten panisch bij docenten/medestudenten/studiecoördinatoren om hulp horen vragen omdat ze het inschrijfritueel in uSis (en Osiris in Utrecht) niet begrepen. Kortom, Leiden: Nederland heeft al verplichte inburgeringscursussen die nergens op slaan, misschien een idee om in navolging van Canada ook cursussen te geven waar buitenlandse studenten echt iets aan hebben?