Ondertussen is volgens mij voor iedereen het studiejaar weer begonnen. Ik heb zelf mijn tweede week er alweer opzitten. Dat was echt even wennen. Na een jaar stage lopen is het echt weer wennen om in de collegebanken te zitten. En al helemaal wanneer dit niet op je eigen universiteit is, maar bij een andere.
Wie bij mijn afgelopen blogs heeft opgelet, weet dat ik in september zou starten met een keuzevak aan de universiteit van Utrecht. Bij de farmacieopleiding om precies te zijn.

Ik wil jullie graag van mijn eerste ervaringen met een keuzevak bij een andere universiteit vertellen! Dus bij deze.

Eigenlijk zijn er een aantal dingen die even wennen zijn. Allereerst, hoe de medestudenten en de docenten zijn. Ik heb een aantal ontzettend leuke en gezellige studenten uit Utrecht ontmoet. Iedereen is erg open, wil graag helpen en is totaal niet te beroerd om je uit te leggen waar het zoveelste gebouw is, hoe vakken er bij farmacie aan toegaan en welke docenten leuker en minder leuk zijn. Dan heb je nog de docenten. Eigenlijk overal wel een beetje hetzelfde, al vraag ik me nog steeds af waar de logica achter bepaalde organisatiekeuzes zit. Maar goed.

Een tweede punt waar je aan moet wennen zijn de verschillende gebouwen waar ik college, practica, bereiden en analyseren heb. Mijn keuzevak vindt plaats in drie verschillende gebouwen, verspreid over de Uithof.

Het vak heet trouwens proteins, of farmaceutische formulering van eiwitten, of biotech Products, eigenlijk heeft het verschillende namen. In de “volksmond” hier proteins genoemd. Tot nu toe bevalt het vak ontzettend goed. Ik heb al heel veel nieuwe dingen geleerd en zogenaamde “eye openers” gehad.  Al wordt het nu wat herhalend, dus het is wel tijd dat we echt aan ons project gaan.

Het komt erop neer dat we in vijf weken tijd een stabiele eiwitformulering moeten maken. Voor degene die minder bekend zijn met eiwitten: het is een stof die mogelijk als medicijn zou kunnen dienen. Ik moet een toediening maken en testen, die intraveneus, dus via injectie, toegediend zou kunnen worden. Natuurlijk gebeurt dat toedienen niet echt! Maar het idee is om een stabiele toediening te maken, aangezien eiwitten erg instabiel zijn en erg snel kapot gaan. Dit kan in de mens hele grote problemen veroorzaken.

Volgens mij heb ik een heel klein beetje verteld hoe mijn vak eruit ziet. In de loop van deze weken komt een nieuwe update voor jullie. Dan zal ik wat meer over mijn project vertellen.

Ik sluit af met hetgeen waar ik niet aan wen. Het reizen! Wat een ontzettende ramp. Elke ochtend om 6:15 opstaan, 7:18 de trein. Tot nu toe ongeveer 7 van de 16 keer vertraging gehad. Een veel te drukke bus.

Maar gelukkig de moeite waard!

vertraging