De feestdagen zitten erop en daarmee ook het feestdagenspreekuur van veel geneeskundestudenten. Ik denk namelijk dat ik niet de enige geneeskundestudent ben die z’n halve familie weer op consult heeft gekregen de afgelopen twee weken.

Van jichttenen tot moedervlekken, tot een uitgezakte baarmoeder. Met alle dank aan mijn oma voor die laatste. Was heus een heel beeldend praatje voor boven het kerstdiner. Al wilde ze eigenlijk alleen maar weten of je daar kanker van kan krijgen. Dat is in mijn familie eigenlijk het enige wat ze allemaal willen weten. Mijn medische adviezen zijn nog niet veel waard, maar ik weet vrij zeker dat je ook van jichttenen, kruidenthee en een zeurende pijn in de knie niet zomaar kanker krijgt. Al spreekt Google dat nog zo vaak tegen.

Naast het intrappen van medische open deuren zoals bovenstaande, kan ik verder helaas niet veel doen. Ik ben namelijk nog geen dokter. En echt, lieve familie, huisgenoten, buren, vrienden, jullie zijn me veel te dierbaar om in het wilde weg onzin uit te kramen. Het enige compleet juiste medische advies dat je van mij kan krijgen is “ga anders even naar de huisarts”. Al wordt dat advies me ook niet in dank afgenomen; “dus jij vindt het ernstig genoeg om mee naar de huisarts te gaan?”

Ik heb daarna steeds gezorgd dat m’n mond constant lekker vol zat met voedsel om me geen uitspraken meer te laten ontlokken. Al helemaal toen mijn mening gevraagd werd over het zorgstelsel en of we nu allemaal wel of niet moeten gaan overstappen van zorgverzekering. Daar kom ik later op terug, als ik premier ben.

Kerst 2013 houd ik toch weer spreekuur, hoe vermoeiend het ook was. Ook met dank aan omalief, want ik was best een klein beetje ontroerd toen oma na mijn adviezen zachtjes zei “best gek om dit met jou te bespreken, maar we zijn apetrots op je”. Waarna ze een traantje wegpinkte, omdat ze tegen haar eigen verwachting in waarschijnlijk nog een heel hoop feestdagen gaat meemaken.

2731076_700b