Bij de uitreiking van je masterdiploma is het gebruikelijk dat je supervisor iets over je vertelt. Mij leek het leuk om zoiets te doen voor mijn supervisor Henk. Waarom? Je hoort genoeg klaagverhalen over begeleiding tijdens de master, maar ik vind dat Henk zijn waardering verdient. Daarom deze “Ode aan Henk”.

Henk Staats

Henk Staats < foto van Leidsch Dagblad >

 

Oktober & November 2015

Ik had de pech om niet toegewezen te worden bij een scriptie-onderwerp van mijn keuze. Ik kwam terecht bij het onderwerp “Stress in de stad: Effect van Natuur”, onder supervisie van Henk. Ik baalde enorm. Immers wil je wel onderzoek doen binnen een onderwerp dat je oprecht interesseert.

Na een mailwisseling met Henk over mijn ontevredenheid, en het lezen van een aantal van zijn artikelen ter inspiratie, had ik een breed beeld gekregen van de manieren waarop omgeving en psyche op elkaar inwerken. Nu nog kijken hoe de interesses van Henk en mij verenigd kon worden.

Ik ging een stuk wandelen om een specifieker idee te krijgen voor een scriptie-onderwerp. Onderweg kwam het idee: “Doe je eigenlijk een beter idee op na een wandeling in de stad of in de natuur?” Henk reageerde meteen enthousiast. Dit werd het.

 

December 2015

Je hebt van die mensen die overenthousiast gaan ratelen als ze ergens blij mee zijn. Henk niet. Dat maakte mij onzeker toen ik mijn eerste versie van het onderzoeksvoorstel met Henk besprak. Hij maakte wat tevreden hm-hm geluiden, maar bleef peinzend kijken. Mensen houden niet van tegenstrijdige non-verbale en verbale signalen, psychologiestudenten al helemaal niet. De feedback liet ook alleen zien wat fout was, zonder hint naar de goede weg. Irritant. Als student wil je graag weten hoe het dan wél moet. Deze eerst hintloze vorm van feedback hoort bij Henk: Je gaat hier eerst zelf over nadenken, pas dan evalueren we verder. Hier leer je het meest van.

Toen ik eenmaal had nagedacht over hoe het onderzoek verbeterd kon worden, veranderde de peinzende blik van Henk wél in enthousiasme. Blijven reflecteren en bijschaven, dát is waar onderzoek doen om draait.

 

Januari & Februari 2016

Mijn scriptiepartner en ik wilden de manipulatievariabele anders aanpakken dan dat Henk altijd in zijn carrière heeft gedaan. Henk had wat resistentie. Hij is immers de man van de wetenschap die weet wat werkt tijdens goed onderzoek doen. Zoals eigenlijk alle supervisors. Als een onderzoeksopzet al door hen is uitgedacht, is de kans klein dat jij als student iets mag aanpassen door “een gebrek aan wetenschapskennis”, iets waar ik veel medestudenten over hoorde klagen.

Gelukkig mochten we van Henk, na wat overleg, toch zelf testen of onze ideeën inderdaad mogelijkheden boden. Na het uitvoeren van een eigen pre-test gaf Henk ons support om de werkelijke onderzoeksmethode met onze ideeën aan te passen. Yes!

 

Maart 2016

De deadlines om de resultaten te verkrijgen en te analyseren begonnen te naderen. Ook had ik samen met twee andere studenten (nummer vier kwam nooit opdagen) shifts in het lab om het onderzoek af te nemen. Tijdens een shift kreeg ik te horen dat mijn vader met hartklachten naar het ziekenhuis was gebracht. Hartaanval. De familie stond op zijn kop. Ondanks de druk die achter de thesis stond, was Henk wat soepeler geworden met de deadlines en meetings. Ook vroeg hij elke meeting hoe het met mijn vader ging. Tof, die gezonde persoonlijke interesse naar zijn studenten. Hij weet ook dat ik de ocarina bespeel, graag schrijf en net een nieuwe relatie heb. Je gaat een supervisor dan toch anders zien dan de volgens andere studenten “persoon die je scriptie afkraakt en je e-mails negeert”.

 

April & Mei 2016

Henk blijft betrokken. Hij geeft vaak tips voor handige artikelen en leuke stagebedrijven. Uiteraard is hij daar je supervisor voor, maar via Henk ben ik bij een interessant stagebedrijf terecht gekomen.

 

Juni 2016

De allerlaatste bespreking. Met een lach op zijn gezicht slaat Henk mijn scriptie dicht. Ondanks dat niet alle resultaten zijn zoals verwacht, ziet hij potentie in mijn onderzoek. We bespreken wat tijdschriften die mijn scriptie mogelijk zouden willen publiceren. Tijdschriften die vinden dat je echt wat toevoegt aan de wetenschap, zonder dat je iets volledig spectaculairs hebt. Na mijn stage zal dit mijn volgende missie worden: het publiceren van mijn scriptie.

 

Juli 2016

image