Met een paar maanden stage achter de rug is het tijd om mijn eerste data te presenteren. Er was een intern symposium gepland met de mogelijkheid om een poster te presenteren, dat leek mijn begeleider en mij een goed idee. Een voorproefje voor het echte werk, zogezegd, want even voor het symposium was de deadline voor het aanmelden van een poster voor het grote Population Approach Group Europe (PAGE) congres, over twee maanden in de Spaanse kustplaats Alicante.

Het symposium was intern, maar wel in een ander gebouw van GSK. Dit betekende vroeg opstaan en naar de andere kant van London reizen (zeker anderhalf uur!): de gebouwen van GSK liggen als een soort waaier om London heen. Hoewel ik dacht dat mijn dependance met >1,500 werknemers groot was, dit was minstens tweemaal zo groot. Met de andere gebouwen en het hoofdkantoor bij elkaar, zou het me niet verbazen als er >10,000 mensen voor GSK in Greater London werken!

Een van de kantoren in LondonEenmaal aangekomen, wachtte mijn professioneel geprinte poster me al op, te midden van zo’n 40 andere presentaties. Tussen de presentaties door probeerde ik de pauzerende koffiedrinkers te interesseren in tuberculosemedicatie concentratiemodellen (ik probeer de concentratie van antibiotica in bloed te voorspellen, om zo dosering te optimaliseren). Centraal op mijn poster waren er vier te zien: twee die goed overeenkwamen met de geobserveerde data en twee die absoluut afweken. Mijn doel van vandaag was inspiratie opdoen om dat laatste verschijnsel te verklaren. Hoewel alle berekeningen correct waren uitgevoerd, dook de voorspelde concentratie al snel onder de geobserveerde data, met het risico op suboptimale doseringskeuzes.

Tussen de bruikbare en minder bruikbare verklaringen zat één verrassende reactie. Er kwam een vrouw naar me toe en na mijn uitleg nam ze me mee naar haar computer, waarop ze live een nieuw werkend model liet zien. Daar verscheen in een dropdown menu precies het medicijn waarmee ik problemen had! Verbaasd keek ik haar aan. ‘Your work looks dangerously similar to that of my colleague’, verklaarde ze. Zonder sluitende verklaring, maar met de gegevens van haar collega en de mogelijkheid zijn licht te laten schijnen op mijn werk, verliet ik het gebouw.

Hoe groot is de die kans op vergelijkbaar werk, vraag je je dan af? Met zo’n immens bedrijf, blijkbaar best groot…