Een van de celtypen waarmee ik werk. Deze cellen komen uit een wetenschappelijke publicatie en de celkernen (blauw fluorescent) en de membranen (groen fluorescent) zijn gekleurd.

Een van de vragen die ik tijdens mijn onderzoeksstage op de afdeling Klinische Farmacie en Toxicologie (LUMC) tegen kom is: Hoe doe je gedegen onderzoek? Wanneer kun je daadwerkelijk iets zeggen over de gevonden resultaten en wanneer kun je ze eigenlijk net zo goed in de prullenbak gooien? Laatst had ik met mijn begeleider een discussie over deze vraag. Het ging hierbij over positieve en negatieve controles. Wil je bij elk experiment weer aantonen dat er geen achtergrondactiviteit is van de stoffen waarmee je kleurt (fluorescent gelabelde antilichamen), of vind je dat na een keer goed? Achtergrondactiviteit is namelijk ruis van de achtergrond, die de resultaten extra positief kunnen laten lijker terwijl dat eigenlijk door de achtergrond komt en niet door het experiment zelf. Wij concludeerden uiteindelijk dat dit in ieder geval de eerste keer dat het experiment uitgevoerd wordt nodig is. Wanneer het experiment onder dezelfde condities herhaald wordt, is dit niet meer nodig en kunnen andere zaken gevarieerd worden. Zodat de experimenten niet oneindig groot zijn. Ik denk dat ik niemand zal hoeven te vertellen dat je de resultaten van een experiment dat een keer uitgevoerd is als niet geldig kunt beschouwen. Een resultaat moet tenminste drie keer gezien zijn in een experiment dat op verschillende dagen is uitgevoerd. Kortom, wil je daadwerkelijk iets over je resultaten kunnen zeggen, dan moet je letten op verschillende zaken.

Daarnaast is het behalen van betrouwbare resultaten veel meer dan alleen het netjes uitvoeren van de praktische stappen. Uiteraard is dit erg belangrijk, maar zoals bij ontzettend veel zaken: een goede voorbereiding is het halve werk. En dat is ook zeker waar, wanneer men zorgt dat alle verdunningsreeksen, pipetteerschema’s en andere rekenmodellen van te voren bepaald zijn, zal er een stuk minder mis gaan. Voor iedereen die niet weet wat verdunningsreeksen en pipetteerschema’s zijn; een hele korte uitleg. Een verdunningsreeks is zoals het woord al zegt een reeks van verdunningen. Hierbij wordt de hoeveelheid stof (geneesmiddel bijvoorbeeld) steeds minder en kom je uiteindelijk op het niveau uit dat gewenst is. Pipetteerschema’s zijn overzichten waarin exact staat welke volumes overgebracht moeten worden.

Waar ik nog even op wil wijzen is dat je niet altijd zomaar moet geloven wat wetenschappers beweren. Wij hebben gezien dat iets wat in een wetenschappelijk artikel beschreven was niet door ons te repliceren was. Tot zo ver de vraag: is het onderzoek gebaseerd op gebakken lucht of is het een gedegen onderzoek?