“Wat? Je bent geraakt? … Oh maar je leeft wel nog. Heb je ze teruggepakt?” Een gespreksflard als deze kan deze week zomaar gehoord worden bij de kassa van de supermarkt. Mocht je het horen, bel dan niet naar de politie, want het is onschuldiger dan het lijkt. Bij mijn studentenvereniging SSR-Leiden wordt deze week namelijk Gotcha! georganiseerd. Voor de niet-ingewijden: het is een spel waarbij teams van zes dispuutsleden een week lang op elkaar jagen met waterpistolen in de strijd voor ultieme roem.

Alleen in mijn eerste jaar (1827) heb ik zelf meegedaan aan dit helse spel. Welgeteld een dag heb ik het overleefd, maar in die dag ben ik 10 jaar ouder geworden. Je voelt je geen moment veilig. De hele dag kijk je over je schouder om maar niet onverwacht neergeschoten te worden, want, met uitzondering van universiteitsgebouwen en de directe omgeving van het verenigingspand, ben je vogelvrij. Je voelt je alsof het jachtseizoen geopend is en jij het wild bent. Niemand is te vertrouwen, want iedereen kan je verraden. Zelfs eigen dispuutsgenoten (SSR ken het principe van dubbelleden)…

Dat ik sinds mijn eerste jaar niet meer tot de deelnemers behoor wil echter niet zeggen dat ik niet meedoe met het geheel. Disputen worden namelijk volledig ingezet, vooral om te scouten en teamleden te begeleiden, maar ook voor het oplossen van raadsels die leiden tot de locatie van de dagelijkse hotspot. Hier zijn extra punten te verdienen, dus een grotere mogelijkheid voor kills.

Deelnemers hebben door de jaren heen gekke dingen gedaan om succesvol te zijn bij Gotcha!. Zo zijn er drive-by-shootings geweest vanaf een motor en is een dispuut ooit door de politie staande gehouden door een gealarmeerde buurvrouw, omdat ze hun wapens zwart hadden geverfd. Maar de mooiste verhalen zijn wel de bizarre verkleedpartijen (burka’s, volledig geschminkt als zwarte man) en heroïsche kills. Zo is een paar jaar geleden iemand doodgeschoten terwijl hij naakt met zijn vriendin op bed lag…

 

Zie ook dit filmpje van een Gotcha-kill