‘My, my, my. Somebody told me this was just a small collegetown, but y’all know how to party!’ Gregory Porter was behoorlijk verrast toen hij een zeer warme ontvangst kreeg tijdens het Summer Jazz Festival in de Leidse Hout, zo’n tien minuutjes van Leiden CS. Eerder die dag maakte de Malinese Fatoumata Diawara het park een ‘soulful place’, werden er workshops capoeira en blokfluit maken gegeven en las bekend schrijver Arjen Lubach korte verhalen voor aan een groep bewonderende luisteraars.

summerjazzHet Summer Jazz Festival vindt jaarlijks plaats in de Leidse Hout. Elk jaar wordt het beter, gezelliger en groter. Even waren we bang dat dit jaar alles letterlijk ‘in het water zou vallen’, maar niets was minder waar! Onverwachts stak het zonnetje al vroeg in de ochtend door en bleef de hele dag gezellig plakken. De gevoelstemperatuur was meer dan twintig graden en her en daar lagen bezoekers te zonnen op het gras in hemd of met blote bast.

Rond 13:00 kwam ik al aan, het was nog verlaten, de laatste spullen werden opgebouwd en uitgezet. Als vrijwilliger kreeg ik mijn lichtblauwe bandje met ‘PERS’ erop gedrukt om en vanaf half twee kon ik aan de slag als persfotograaf. Tot drie uur heb ik mijn uiterste best gedaan het festival zo mooi mogelijk op film vast te leggen voor pers- en promotiemateriaal. Geen moeilijke klus met een gezellig en zonnig decor en een vrolijke, dansende menigte.

Rond drie uur was mijn shift voorbij en plofte ik neer op het gras waar ik nog het grootste gedeelte van het concert van de zeer populaire Fatoumata Diawara kon meemaken (voor haar was ik er eigenlijk!). Na haar concert heb ik zelfs even een tukkie gedaan in de zon (en mijn neus verbrand) alvorens ik naar de voorleessessie van Arjen Lubach ging. In een gezellige kring rondom Het Kleine Buiten zoals dat heet, voelden we ons allemaal weer even jong – alsof we in bed lagen met onze knuffelbeer (bier dan) in de hand, luisterend naar hoe pappa voorleest.

Dit jaar was nog meer uit de kast gehaald dan vorig jaar. Er was zelfs een gezellige ‘woonkamersfeer’ gecreëerd door her en der oude bruine banken, tafels, vazen met bloemen en retrotelevisies neer te zetten. De akoestiek was beter dan vorig jaar, het toilet was gratis te gebruiken (dat was wel erg vervelend vorig jaar) en er was meer eten (zelfs crêpes!). Even was het een zondag zonder zorgen, het leek wel zomer. Tegen vier uur was het festival volledig uitverkocht en was het volle bak feesten. Kortom, het was een daverend succes. Volgend jaar ben ik er in ieder geval weer bij!