Onder de douche, in de supermarkt, op de fiets, tijdens college, zelfs in mijn diepste slaap… Overal is die ene irritante vraag aanwezig als een cirkelende bromvlieg die enthousiast om mijn hoofd heen zoemt: Wat is je afstudeerplan?!! Gewoonlijk wordt dit gevolgd door een teleurstellende gedachteloosheid of een potentieloze ideeën-stortvloed. Ik heb geen plan.

keep-calm-and-start-writing-4Ik ben dus planloos. Terwijl ik het allemaal allang had moeten weten. Een uitgebreid vak over ‘research design’ heb ik gevolgd, braaf volgens het stappenplan een thesisvoorstel geproduceerd om vervolgens te besluiten dat het toch niet helemaal was wat ik wilde doen. Eigenlijk zelfs helemaal niet. Wat ik wel wilde? Geen idee! Inspiratie speelde vrolijk een potje verstoppertje in de krochten van mijn hersenen, en goed ook. Gelukkig had ik alle tijd van de wereld (maar niet heus).  Het kwam er uiteindelijk op neer dat ik mijn Master zou uitspreiden over 1,5 jaar. Afstuderen manoeu-vreerde ik met veel plezier naar de achtergrond van mijn leven. Of dat slim was? Uhm nou ja, wat zal ik er eens over zeggen. Het is niet zo dat niemand me heeft gewaarschuwd voor gevaren van uitstel (namelijk afstel).

Nu is het opeens alweer februari. Vriendelijk worden de nieuwe studenten er bij hun eerste college op gewezen dat ze maar beter meteen over hun thesisonderwerp kunnen gaan nadenken omdat ze anders in de problemen komen. PANIEK!! PANIEK!! want ik ben (je raadt het al) ondertussen nog steeds planloos. Wanhopig zak ik weg in m’n stoel terwijl de docent zijn huishoudelijke mededelingen voortzet. Één ding weet ik zeker: afstuderen moet! Dan, alsof het altijd al de bedoeling was, valt de volgende term: capstone project. Afstuderen in een team, op een onderwerp waarvan ik meteen weet dat het me ligt. DIT IS HET! Waarom ik het niet eerder heb gezien of gehoord is voor mij ook een raadsel. In ieder geval gloort er hoop aan de afstudeerhorizon…