Je hebt tenslotte gestudeerd om wat te hebben geleerd. Als je eenmaal stage loopt of ergens gaat werken, merk je vaak dat er veel dingen zijn die je al kunt. Dat is fijn, je kunt aan de slag en gaat ervoor. Onherroepelijk komt er echter een moment dat je denkt: ‘Waarom heb ik dat nooit op de universiteit geleerd? Waarom is er geen college met dat onderwerp?’ Een kleine opsomming van de dingen tot nu toe.

Dit had ik geleerd:

Snelle verwerking van grote lappen tekst – Want als je voor een staalfabrikant moet uitzoeken hoe hij staalvezels kan laten certificeren moet je bij de EU zijn. Op zichzelf geen probleem, totdat iedere hyperlink door verwijst naar een andere brij van dure Engelse woorden. Gelukkig is me dezelfde wanhoop wel eens overvallen tijdens het lezen van enkele papers. Als je alle bomen in het bos hebt gezien, kun je daarna de belangrijke markeren en zo een begaanbaar pad uitstippelen.

Gericht zoeken naar informatie – Bepaalde info voor een paper nodig? Nu zoek ik info over fabrikanten en relevant nieuws dat we kunnen gebruiken. Kritisch kijken naar bronnen, zodat je niet uit een droogstaande beek informatie probeert te putten, en bedrijven of ze betrouwbaar dan wel nuttig zijn voor ons.

Werken met/zonder deadlines – Afhankelijk van je eigen discipline natuurlijk tijdens je studietijd. En geen zorgen als het toen niet altijd lukte om het te halen, op werk is dat ook vaak het geval. Soms hangt daar meer van af en soms minder, maar om lage punten hoef je je geen zorgen meer te maken. Tenzij ze een puntensysteem gebruiken voor je voortgang (schaal van 1 tot 5 bij mij)…

Dit had ik niet geleerd:

Wat werk is – Ten eerste hoop je vaak, hoewel dit nooit realistisch is, dat je werk leuk is. Je bent belangrijk en kunt zelfstandig aan de slag want dat heb je geleerd. Maar wat heb je eigenlijk geleerd? Hoe voer je een goed klantgesprek? Hoeveel vragen moet ik stellen voor ik begrijp wat dit bedrijf precies doet en wat wij voor hen doen? Kortom, werken is een heel nieuwe ervaring, maar geen reden om bezorgd te raken. Onze generatie heeft nog een jaar of 40 te gaan, dus we krijgen er vanzelf wel handigheid in.

Hoe je goede koffie zet – Tenminste, ik heb nog nooit gehoord dat iemand de Lipsius automaatkoffie lekker vond. Nu drink ik geen koffie, maar sommige klanten wel. Waar die normale automaten zichzelf wijzen, heeft de hippe automaat op werk diverse knoppen met cryptische tekeningetjes die volle en halfvolle kopjes voorstellen. Als je eenmaal op een knop duwt begint hij vervolgens zo’n lawaai te maken (er gaan echte bonen in) dat je prompt denkt het apparaat onherstelbaar vernietigd te hebben. Blijkt tot nu toe nog niet zo te zijn gelukkig.

Wat je leuk vindt – Dan heb ik het niet over je lievelingsdier of favoriete boek (kat en Deesje). Op mijn kaartje staat nu projectmanager, klinkt heel mooi natuurlijk, maar hoe ben je dat? Vind ik dat leuk? Zo nee wat wil ik dan zijn? Account manager, junior consultant, marketingassistent. Het zijn allemaal mooie termen, maar tot je het doet blijft het enkel een label.

Kortom, ik heb een hoop geleerd tijdens mijn studerende jaren, maar er is gelukkig ook nog genoeg om te leren. In de tussentijd word ik ook nog volleerd koffiezetster, wat wil een mens nog meer?!

Coffee, Mouse Pen and Business File on Table