Daar sta je dan.. Voor de vierde keer in 2 jaar met een volgnummertje in het stadhuis. Het enige dat deze keer anders was, was dat er een politiewagen met 2 agenten erin pontificaal voor de ingang stond. Het zal wel iets te maken hebben gehad met de figuur die op 4chan had gedreigd te gaan schieten op een school in Leiden. Overigens begrijp ik niet zo goed waarom er geen politie stond voor de rechtenfaculteit, waar ik me de rest van de dag bevond, en wel voor het stadhuis (waar overduidelijk geen docenten en studenten/scholieren rondlopen), maar dat terzijde.

Goed, daar stond ik dus voor de zoveelste keer met dat volgnummertje en een aanvraagformulier voor een Verklaring Omtrent Gedrag (botweg VOG) in mijn handen. Tijdens het wachten tot ik aan de beurt ben, kwam er onvermijdelijk een moment waarop mijn gedachten afdwaalden naar alles wat een mens kan uitvreten waardoor een VOG’tje ineens een onbereikbaar, groot goed wordt. Of aan de wijde definitie van het woord ‘gedrag’. Hoe kan iemand die mij niet kent daarover oordelen? De eerste keer dat ik een VOG nodig had, was ik in de veronderstelling dat mijn gehele doopceel zou worden gelicht; er minstens een rondgang zou worden gemaakt langs voormalige werkgevers, dat ik tot 5 jaar terug zou worden gegoogled en m’n ouders met een huisbezoek zouden worden verrast en aan een kruisverhoor onderworpen; of ik wel een goede jeugd had gehad en me had ontwikkeld tot een evenwichtig mens met het hart op de juiste plek. Niets van dat alles. Stiekem toch een teleurstelling. Na 2 weken kreeg ik een keurige brief van het ministerie dat er geen bezwaren waren.

VOG

Dat waardeoordeel over mijn gedrag ga ik met deze studierichting nooit meer kwijtraken. De afgelopen 2 jaar heb ik voor verschillende stageplekken en werkgevers maar liefst 4x een VOG aangevraagd. Elke keer opnieuw 30 euro betaald voor precies hetzelfde papiertje waarop staat dat ik een brave burger ben. Big business, zo’n VOG. Deze keer zei ik tegen de baliemedewerker dat ik het klappen van de zweep al kende en geen verdere uitleg hoefde over de procedure. De vorige keer was me al verteld dat het maximaal 4 weken zou duren als ik niets op mijn kerfstok had en 8 weken als dat wel zo was. Gelukkig weet ik zelf het beste wat ik in het verleden heb uitgevreten, anders had ik wekenlang gebibberd.

De oplettende lezer vraagt zich misschien af waarvoor ik deze keer een VOG heb aangevraagd. Nou, deze gelukkige rechtenstudent mag vanaf 15 mei een half jaar stagelopen! Op de afdeling Beleid & Strategie van het Openbaar Ministerie in Amsterdam. Zonder de andere parketten tekort te doen: toch wel het spannendste parket van het land. Twee jaar geleden werd er zelfs nog een aanslag gepleegd op dat gebouw.

Maar ach, sinds de Amerikaanse toestanden deze week in het normaal zo vredige Leiden kijk ik nergens meer van op… Amsterdam, here I come!