Daar zit je dan. Ingeschreven bij Studielink en uSis, roosters op elkaar afgestemd zodat je geen overlappende vakken hebt en zelfs al nieuwe boeken en collegeblokken op zak. Je bent er helemaal klaar voor om in september weer terug in de schoolbanken te kruipen – hopelijk voor de laatste maal dit jaar. En dan gooit Facebook roet in het eten.

Nee, niet omdat het je voor de zoveelste keer afgeleid wordt terwijl je eigenlijk huiswerk moet maken/voor tentamens moet leren/een paper of je scriptie moet schrijven, maar omdat er zich een interessante vacature aandient (de kracht van social media – waarvan akte). Als afgestudeerde van de bachelor Japanstudies liggen, zelfs in goede economische tijden, de banen niet voor het oprapen. Een baan die zich beroept op jouw specialisaties, namelijk Japans én Engels, is dan natuurlijk een prachtige kans.

Maar ja, eigenlijk moet je in september weer terug de schoolbanken in, want je had besloten om nog je master graad (ok, graden) te behalen. Met een fulltime baan kun je er natuurlijk donder op zeggen dat dat niet gaat. En helemaal geen MA, zelfs niet ééntje, op zak hebben vindt je toch ook niet zo’n goed idee. Maar ja, die baan. Extra geld is lekker, zeker als je net bent gaan samenwonen. Om maar niet te spreken het kunnen opbouwen van je CV, én een baan in crisistijd op de arbeidsmarkt.
Toch zijn deze argumenten niet genoeg om je over te halen, want je zou moeten stoppen met studeren niet alleen aan Vriendlief moeten verkopen, maar ook aan je Ouders (omdat die je collegegeld betalen). Maar stel nou dat het wat zou kunnen worden met die baan? Maar je studie dan? Maar, en dit is misschien nog wel het belangrijkste: zou je kun leven met de beslissing om helemaal niet te gaan solliciteren?

Ik zou het in elk geval niet kunnen, en kan erg trots zeggen dat zowel Vriendlief als mijn Ouders achter me staan (mijn Ouders hebben me zelf aangemoedigd om het sowieso te proberen!). Niet geschoten is altijd mis, en we zien wel waar het schip strandt met die sollicitatie. Als ik zou kunnen gaan werken, wat inhoudt dat ik dan met in elk geval één MA studie zou moeten stoppen (en misschien nog een paar vakken van de andere), dan lijkt mij dat in deze tijden een no-brainer: doen dus.

Voorlopig moet ik eerst maar alle benodigde documenten (een kopie van een diploma dat je nog niet hebt bijvoorbeeld) bij elkaar sprokkelen, een goede motivatiebrief schrijven, en maar duimen terwijl ik vanaf volgende week probeer zo veel mogelijk nieuwe leden te werven voor mijn studievereniging Albion en weer terug ga naar de schoolbanken. De deadline voor sollicitaties valt gelukkig zodanig dat ik gewoon kan beginnen met mijn colleges en geen tijd hoef te verliezen in mijn laatste jaar als student als het niets wordt met die baan. We zullen zien hoe het gaat lopen!

Keuzes