In Engeland, waar ik een jaar gestudeerd heb, zijn masterstudenten zeldzaam. Omdat studies daar niet te betalen zijn (inmiddels 9000 pond per jaar, dank u wel, meneer Cameron), studeert iedereen binnen drie jaar af. Een master doe je alleen als je het onderzoek in wil. De arbeidsmarkt is daar helemaal op aangepast: aan het eind van je derde jaar ga je naar banenmarkten, en na je diploma-uitreiking begint het werkende leven. Werkgevers stalken je al vanaf je eerste jaar, want de tijd dringt, en zelfs MI5 adverteert in de universiteitskrant. Een master? Die heeft James Bond niet nodig.

In Nederland zijn masterstudenten iets minder zeldzaam, en staan ze onder iets minder financiële druk. Gelukkig maar, want een werkgever is hier zelden tevreden met iemand die ‘slechts’ een bachelordiploma heeft. Als je begint aan je master, wordt al snel duidelijk waarom. Er wordt veel meer van je gevraagd, op allerlei manieren.

Dat ECTS een raar systeem is om studielast te meten, wisten we eigenlijk al, maar het wordt pas echt duidelijk als je in de masterfase zit. Ineens gaat er veel meer tijd in een 10 ects-vak zitten dan voorheen. Opdrachten, presentaties, discussies… het vak wordt veel meer ingevuld door de studenten zelf. Hoorcolleges heb ik niet meer: de docent stuurt de werkgroepen van 20-30 personen aan. Dit betekent natuurlijk ook dat je gigantisch door de mand valt als je je teksten niet hebt gelezen of je presentatie van een papiertje af rammelt. Er worden vragen aan je gesteld, en jij moet met een kritische blik intelligente antwoorden geven.

Het leeswerk voor een willekeurige week van het vak Interculturality.

Het leeswerk voor een willekeurige week van het vak Interculturality.

Helaas zijn er veel studenten die zich hier lelijk op verkijken. In de afgelopen weken hebben meerdere docenten hun lesplan aangepast zodat er toch meer sturing van de docent komt, en de studenten minder zelf het wiel hoeven uit te vinden. Van een vriendin die dezelfde studie in Utrecht doe, hoorde ik hetzelfde geluid: daar moest een studente zich even terugtrekken op het toilet om van de shock te bekomen.

Een master wordt in Nederland gezien als een automatische voortzetting van je bachelor, maar dat is het dus zeker niet. Het is een noodzakelijke voortzetting van je bachelor, die je in een jaar even met harde hand voorbereidt op het echte leven. En dáárom willen werkgevers alleen afgestudeerde masterstudenten. Weet dus waar je aan begint.