Met een bijna ingaand contract en een nog lopende stage is mijn volle agenda nu echt overvol. Maar, na een drukke week heb ik zowaar op vrijdagmiddag even tijd om rustig een kopje koffie te drinken achter mijn computer. Een oudere collega spreekt me aan: “Is dit nou eigenlijk je eerste baan? Ik bedoel een echte baan zal ik maar zeggen, geen bijbaantje.” Daarop zeg ik na even nadenken maar toch best trots: “Ja, dit is mijn allereerste echte baan.”

Ik moest even nadenken omdat ik al bijna drie jaar bij hetzelfde bedrijf werk. Toch koos ik uiteindelijk voor dit antwoord gezien mijn contract met uitgebreidere functie bijna ingaat. Het voelt wel als mijn eerste echte baan. Ook al zit ik al jaren bij hetzelfde bedrijf, toch ervaar ik ‘beginnerstress’: ‘Doe ik dit nou wel goed? Wie moet ik hiervoor aanspreken? Hoeveel tijd hoort me dit te kosten? Hoe heet die man van automatisering ook alweer?’

Sommige van deze stresspunten dacht ik nu wel gehad te hebben. Toch kom ik er nu achter dat ik ook op een nieuwe plek binnen hetzelfde bedrijf dit soort stress opnieuw ervaar. Misschien zelfs wel in hogere mate doordat dit mijn eerste ‘echte’ baan is maar ook omdat iedereen me al kent. Ze kennen me al en hebben me aangenomen. Dat wil zeggen dat ze potentie in me zien en daarom wil ik ze natuurlijk al helemaal niet teleurstellen. Maar de stress is ook erger doordat ik bang ben dat ze er vanuit gaan dat ik alles al weet of ik het in ieder geval van mezelf moet weten: wie ik waarvoor moet benaderen maar ook hoeveel tijd iets kost en hoe ik iets op moet leveren. Eigenlijk alleen maar meer stress dus: ‘Stel dat ik het na al die jaren niet weet!’

Waar het natuurlijk op neerkomt, en wat mij sterk geruststelt: het heeft geen zin. Al dat zenuwen en stressen gaat het niet beter maken. Het enige wat erop zit is gewoon maar doen en zien waar het schip strandt. En zo, ga ik in een al drukke periode met voornamelijk gezonde spanning, stapje voor stapje, mijn eerste echte baan tegemoet.

“The greatest weapon against stress is our ability to choose one thought over another” – William James