Laat ik haar even Sanne noemen, al heet ze helemaal niet zo en is Sanne best wel een zeiknaam. Hoe dan ook, Sanne stuurde mij vanavond een vervelend berichtje. Ze is niet door naar de volgende ronde van de decentrale selectie van geneeskunde in Amsterdam en is daar, begrijpelijkerwijs, verdrietig om.

Ik heb geen politieke ambities en wil me hier verre van de discussie rond de toelating tot geneeskunde houden. Zoals ik geleerd heb, richt ik me op het individu en vandaag is dat Sanne. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om uit te leggen waarom Sanne niet verdrietig moet zijn. Amsterdam moet verdrietig zijn, net als de toekomstige patiënten van Amsterdamse ziekenhuizen. Nederland mag vandaag wel even een traantje wegpinken, want we laten een prachtexemplaar lopen.

Dit prachtexemplaar is namelijk geen 18-jarig puisterig gymnasiastje die veel te veel loopt te zeiken over zichzelf (al dan niet in één van de klassieke talen waar ze vaak zo tenenkrommend prat op gaan). Deze dame is tijdens haar HBO-studie erachter gekomen dat haar specifieke interesseveld alleen verder uit te diepen is met een geneeskundediploma. Daarop is ze na succesvol afstuderen, ruim vier jaar na haar laatste wiskundeles, met zelfstudie en de LOI aan haar deelcertificaten VWO-natuurprofiel begonnen. Had ik al gezegd dat zij hiervoor een onmenselijk (nouja, in ieder geval onstudentelijk) hoog bedrag bij elkaar heeft gewerkt om dit plan te bekostigen? Daarbij is het ook nog eens iemand die zo walgelijk veel vrijwilligerswerk heeft gedaan dat je haar bijna wil schoppen.

Sanne is ook zo lekker normaal gebleven.

En een leuke meid bovendien. Je kan heerlijk met haar lachen. Ze wordt een beetje roezig van wijn. Ze whatsappt middenin de nacht om te vragen hoe het nou precies met diabetes zit. Ze heeft per ongeluk haar haar groen geverfd. In Amsterdam vroeg alleen niemand daar naar. In plaats daarvan mocht ze een toets invullen die menig geneeskundestunt nog zou falen en die haar zelfvertrouwen vast geen goed heeft gedaan.

Binnenkort doet Sanne eindexamen en gaat ze loten om toch nog toegelaten te worden. Ze verdient het. Niet omdat ze een leuke meid is, maar omdat ze dit heel graag wil en weet waar ze aan begint. Daar kunnen een hoop geneeskundestudenten een voorbeeld aan nemen.

In Amsterdam zijn ze dus een beetje dom geweest, in de woorden van onze toekomstige koningin, maar daar komen ze nog wel achter.

geneeskunde