I must be crazy to be in a loony bin like this.
-Mcmurphy; one flew over the cuckoo’s nest
Tegenover mij zit een man van mijn leeftijd, hij is knap en ik lees dat hij een blauwe maandag geneeskunde heeft gestudeerd. Mijn interesse is gewekt (overdracht, tegenoverdracht, hoe noemen we dat ook alweer?) – waarna hij honderduit vertelt over de demonen die hem bezitten en bijna moet huilen omdat één van deze stemmen hem net homo heeft genoemd.
Oftewel, ik ben niet aan het daten geslagen, maar ik ben bij het coschap psychiatrie aangekomen. Dit coschap brengt al voor aanvang een beetje autisme in mezelf naar boven; wat moet ik aan? Normaliter draag ik toch een witte jas, dus loop ik daaronder meestal half in pyjama. Als ik de films moet geloven is een ribfluwelen jasje de dresscode voor psychiaters (en een baard), maar ik houd het op mijn verfijnste coschaptrucje. Ik draag mijn bril en ga voor ‘Casual intelligent’.
Die bril doet echter niets voor me op de acute opname afdeling waar ik ben ingedeeld. Schizofrenie, depressiviteit, manische patiënten, laagbegaafdheid, drugsgebruik en het liefst een charmante cocktail daarvan. Je kan het zo gek (ha-ha) niet bedenken en het zit hier om de acute noodsituatie te overbruggen. Na dag één ben ik bijna rijp om zelf mijn intrek te nemen.
Op de eerste overdracht worden we vast voorbereid op een opgenomen patiënt die hoedjes van aluminiumfolie draagt om zichzelf tegen straling te beschermen. De nacht ervoor is blijkbaar ook een vrouw opgenomen die haar knaagdieren in brand heeft gezet en we moeten haar maar even met rust laten. Een andere coassistent zucht als een patiënt voor de zoveelste keer terug blijkt te zijn nadat de politie hem naakt van straat heeft geplukt.
Het duurt een paar dagen voordat ik over mijn eerste schrik heen ben. Door met de patiënten in gesprek te gaan leer ik echter hoe ze in deze situatie terecht zijn gekomen. De arts-assistente vraagt me regelmatig hoe ik me hierbij voel, zowel als grapje als serieus. Het went verbazend snel en nu juich ik mee bij elke overwinning van mijn patiënten. Vaak is dat helaas niet het hervatten van bijvoorbeeld een studie geneeskunde, maar we vieren net zo groots een dag zonder woede-uitbarstingen, inname van medicijnen of zelfs een mooie tekening.
Het nadeel van deze afdeling is dat ik afscheid neem van mijn patiënten zodra het wat beter met ze gaat, ze gaan dan in verschillende natrajecten weer hun plekje in de maatschappij opzoeken.
Zoals ik ook ga doen na deze zes weken. Weliswaar niet als psychiater, maar wel met een paar hele waardevolle ervaringen erbij.
Heel leuke blog! Fascinerend en zeer interessant. Trouwens, ik wil later ook geneeskunde studeren en Ben geintereseerd om dit in Leiden te doen. Ik Ben wel zeker over mijn studiekeuze. Maar, niet zeker als ik toch Leiden zou kiezen. Enkele tip?
Hey Louis! Wat leuk dat je reageert als aanstaande geneeskundestudent :-)! Ik kan natuurlijk niet voor jou zeggen of Leiden de juiste stad voor jou is, maar ik heb er in ieder geval nooit spijt van gehad. Ik raad je aan de open dag te bezoeken of je aan te melden voor proefstuderen, dan kan je de sfeer hier een beetje komen proeven en kijken of het je bevalt. Succes!
Hi Isabelle , ik heb mezelf veel erover geinformeerd, maar probleem is dat ik niet op Nederland woon ! . Ik woon op Curaçao. Wat kun je me aanraden? By the way, heb je je plek via loting gekregen of werd je direct geplaatst? Ik ben bang voor de selectie procedure om je eerlijk te zijn.
Ahh Louis, dat maakt het wel wat ingewikkelder inderdaad! Vanaf Curaçao is het moeilijk om een oordeel te vormen over de verschillende steden en faculteiten natuurlijk. http://www.studereninleiden.nl/studies/info/geneeskunde/
Misschien helpt deze site je wat verder!
De selectieprocedure is lastig en geeft bij veel aanstaande studenten reden tot kopzorgen, maar het belangrijkste is toch echt om eerst te slagen voor je eindexamens denk ik altijd maar :-). Ik moet bekennen dat ik niet helemaal up-to-date ben over de plaatsingsmogelijkheden op het moment, de loting wordt namelijk langzaam afgeschaft en steeds meer universiteiten gaan studenten kiezen op basis van een zogenaamde decentrale selectie. Het is wat ingewikkeld, maar via bovenstaande site kan je daar ook meer over lezen!
Succes
Wat een leuke blog, heel interessant om te lezen. Bedankt! Ik ben benieuwd hoe je er tegen het einde van de coschap ertegen aan kijkt.
dresscode: ribfluwelen jasje met baard , oow toen was ik helemaal benieuwd naar wat je zou vertellen… geweldig. Ik was eigenlijk serieus op zoek naar een dresscode voor psychiaters, als die al bestaat. Studeer psychologie en wil richting psychiatrie. je weet wat ze zeggen. Je moet je kleden voor je volgende baan.. hahaha, ribfluwelen jasje kan nog maar baard ? ben geen man hahahahaha 😀