De keuze voor North American Studies is voor mij deels ingegeven door de ontzettend interessante structuur van de Amerikaanse verkiezingen, waarover ik de volgende keer zal uitweiden. Het summum van dit jaar lag voor mij dus al vroeg: vorige week dinsdag. Na een lange strijd zou er dan eindelijk blijken wie de komende vier jaar POTUS zou zijn: aanleiding voor een mooie avond.

Traditiegetrouw kijkt mijn dispuut Corduroy van studentenvereniging SSR-Leiden de verkiezingen altijd op groot scherm in het verenigingspand. Ook dit jaar was dit het geval en samen met mijn huisgenoot Tim , die de minor Amerikanistiek volgt, had ik de organisatie op mij genomen.  Na mijn werk toog ik vol goede hoop vanwege de peilingen, maar eveneens met een knagend gevoel omdat Romney zomaar enkele belangrijke swing states zou kunnen winnen.

Rond een uur of twaalf begon de bar aardig vol te raken met die hard-volgers van politiek en mensen die normaal niet zo actief zijn. Eén ding hadden we echter allemaal gemeen: we hoopten dat Obama zou winnen. Bij de niet-volgers ontstond er een lichte paniek toen de eerste uitslagen binnen kwamen: deze waren namelijk in het voordeel van Romney. Gelukkig konden de wel-volgers hen gerust stellen: dat Alabama en Kentucky Republikeins stemmen is net zo vreemd als een Nederlander die haring eet.

De gesprekken over het ingewikkelde kiesstelsel werden overal gevoerd, en werden onder het genot van het vele bier steeds leuker om te volgen. De consensus was dat men het maar een raar systeem vindt, want degene met de meeste stemmen hoeft niet per se de verkiezingen te winnen (remember 2000?) Naarmate de avond volgde werd dit probleem steeds minder belangrijk, want Obama haalde swing state na swing state binnen, terwijl hij in de popular vote nog altijd achter stond. Zo zie je maar hoe principieel mensen kunnen zijn…

Het hoogtepunt van deze met bier en popcorn gevulde avond was het moment dat onze livestream van CNN vastliep en we overschakelden naar Fox News. Zelden heb ik “onafhankelijke” nieuwslezers zo ontzettend chagrijnig en verslagen zien kijken als dat clubje “journalisten”. En zelden heb ik meer genoten van gekleurde journalistiek. Ze hadden Obama’s campagne ontzettend onderschat, en hun eigen peilers juist overschat. Toen bleek dat Ohio naar Obama zou gaan konden wij rustig overgaan tot de orde van de nacht: four more beers…