Wie dacht dat het vanaf september dit jaar allemaal wel weer terug bij het oude zou zijn, komt van een koude kermis thuis: het coronavirus heeft ons nog altijd flink in zijn greep. En dat zal ook nog wel even zo blijven.

Colleges en andere (onderwijs)activiteiten, en zelfs de ELCID zijn waar mogelijk online, wat het vooral voor eerstejaars natuurlijk nogal lastig maakt om nieuwe mensen te leren kennen. Troost jezelf enigszins met deze gedachte: jullie zitten allemaal in hetzelfde schuitje. En dat verbindt. Dat komt echt wel goed, geloof me. En ik hoop dat jullie hopelijk verderop in het jaar en anders het jaar erop het echte, fysieke onderwijs mee kunnen maken. Want daar gaat niets tegenop, vind ik.

Beeldschermstaren

Maar ook voor de andere studenten is het balen: hoewel online onderwijs misschien enkele voordelen kent, begrijp ik ieders frustraties over het thuiszitten volkomen. Het is fijn om ’s ochtends je bed uit te kunnen en je naar college te haasten, een doel te hebben, in plaats van jezelf van je bed naar je bureau slepen voor weer een sessie achter je beeldscherm.

Vooral dat beeldschermstaren viel me zwaar afgelopen maanden. Ik heb een geweldige studentenkamer en verwisselde die af en toe voor mijn ouderlijk huis, maar op een gegeven moment ben je het wel zat binnen die muren. Kunnen alle studenten die nu noodgedwongen veel meer tijd in hun studentenkamer doorbrengen geen vergoeding krijgen voor een fatsoenlijke bureaustoel, en een groot beeldscherm?

Waar ik afgelopen maanden vooral bezig was met het afronden van mijn stage en maar één parttime vak online had (wat best even wennen was; de andere studenten leken al meer gewend aan het online aspect van het onderwijs), ben ik in september begonnen aan drie maanden fulltime, online onderwijs.

bovenaanzicht van tafel met laptop, schrift en agenda
Terug in de “collegebanken” a.k.a. mijn eettafel

Vooruitkijken

Ik kijk al sinds het begin van de Master Biomedical Sciences uit naar de communicatievakken; research doen is leuk, maar ik vind erover praten en vertellen nóg veel leuker. Omdat het interdisciplinair is, zou ik ook studenten van andere studies ontmoeten, en ook daar keek ik erg naar uit.

Nu het bijna helemaal online zal zijn, vind ik dat echt wel jammer. De introductiedag was gelukkig ook live, dus de docenten en een aantal medestudenten heb ik al wel kunnen zien in het echt. Ook zullen er een handjevol live meetings zijn. Of dat nog steeds gaat lukken met de ontwikkelingen omtrent het coronavirus, is natuurlijk de vraag. Ik hoop het van harte. Misschien wordt het sowieso tijd voor een goede bureaustoel.

Na december ga ik hopelijk stage lopen. Hoe dat eruit zal zien, weet ik nog niet. Ik hoop dat het allemaal gewoon door kan gaan, want ik ben er helemaal klaar voor. Ik heb lang genoeg stilgezeten, en sta te trappelen om aan de slag te gaan. Laten we hopen dat ik komend jaar ondanks het coronavirus kan ontdekken of wetenschapscommunicatie echt zo leuk is als ik denk dat het is.

Dit jaar niet met tas en koffie op de fiets naar de colleges toe, maar thuis laptopje openklappen en van mijn eigen koffie nippen
Take away koffie? Dacht het niet. Elke dag opstarten met m’n eigen bakkie pleur

Zorgeloos?

Ondertussen denk ik na over het vieren van mijn verjaardag in oktober. Zal ik dat maar een jaartje overslaan? En gretig kijk ik naar aankomende theatervoorstellingen die langzaamaan weer mijn inbox binnendruppelen. Als je even niet oplet lijkt het leven weer zoals het was, vòòr maart dit jaar. Maar niets is hetzelfde, en ik merk dat steeds meer mensen dat lijken te vergeten. Zeker nu, in de zomer, als de mensen sowieso al wat zorgelozer zijn dan anders. Ik kan niets anders dan mijn hoop uitspreken.

Ik hoop dat de mensen straks hun zonnebril afdoen (en een mondkapje op) en zich realiseren dat het leven niet terug normaal is. Dat zal ik nog dagelijks hebben, als ik achter mijn laptopje kruip om “naar college te gaan”. Want hoewel sommige mensen daar misschien al een beetje aan gewend zijn, aan online onderwijs, zal het nooit normaal worden. Dit wordt geen normaal jaar. Alweer niet. Onthoud dat goed.

Heel veel succes komend studiejaar!