Voor dit blog interviewde ik Astrid uit de Bosch (23). Ze is student Verpleegkunde aan de Hogeschool Leiden en werkt nu in de coronateststraat voor het Rode Kruis in de regio.

Hoe kwam je bij deze baan?

“Tijdens de EL CID deed ik vrijwilligerswerk bij mijn vereniging, SSR. Toen ik op een rustige avond de facebookgroep van SSR checkte zag ik dat er een bericht was geplaatst met een oproep van het Rode Kruis. Ik heb me meteen aangemeld, aangezien ik in het laatste jaar van mijn studie Verpleegkunde zit. Een bijbaan die bij mijn studie past leek me het leukst. Verder wilde ik graag meehelpen in deze crisis en de thuiszorg zag ik niet zitten, dus de keuze was snel gemaakt.”

Hoe gaat het werk eraan toe?

“Er zijn verschillende teststraten in regio Haaglanden, ik heb onder andere in Delft, Nootdorp, en Den Haag gewerkt. Ik moet dus eigenlijk altijd met het OV. Ik heb wel eens gefietst naar Nootdorp, maar dat is toch wel ver. Het is vooral gek dat ik niet in de teststraat in Leiderdorp kan werken omdat deze bij regio Hollands Midden hoort, ook al is het op fietsafstand. Deze week ga ik voor het eerst met de testauto, dan ga ik langs mensen die niet zelf naar de teststraat kunnen komen.”

“De testlocaties verschillen van elkaar in het aantal personeelsleden dat er werkt, dat maakt het wel divers. Ik moet er in ieder geval om 8 uur zijn, om half 9 sta ik klaar in pak en om kwart voor 9 ontvangen we de eerste patiënten. Er werken per locatie veel bemonsteraars, maar we werken in groepjes van ongeveer 3 om zo door de dag heen te wisselen tussen testen afnemen en administratie doen.”

Selfie in een spiegel van verpleegkundestudent Astrid in vest van Rode Kruis
Wanneer ze met de testauto rijdt, draagt Astrid nog een extra herkenbaar vest

Ben je bang zelf corona op te lopen tijdens werk?

“In de ochtend trek ik mijn schort aan, plak ik mijn mondkapje en schort dicht, zet ik een spatscherm op en trek ik handschoenen aan. Alles wordt de hele dag door goed schoongemaakt. Ik ben dus heel erg beschermd. Een enkele keer heb ik mezelf één keer laten testen tijdens werk, omdat ik een beetje keelpijn had. Ik had niemand gezien behalve mijn huisgenoten en moeder, dus ik dacht wel dat het door de teststraat kwam. Maar gelukkig was de uitslag negatief.”

“Sommige mensen denken dat ze juist corona oplopen als ze gaan testen. Ik vind dat altijd grappig om te horen, want zoiets kan alleen gebeuren in een voetgangersteststraat als je te dicht op elkaar staat. De materialen zijn steriel en alles wordt vier keer per dag schoongemaakt, dus daarover hoeft men zich geen zorgen maken.”

Wat maak jij zoal mee tijdens je werk?

“Ik moet altijd lachen om het contrast van reacties van mensen, ze zijn heel verschillend. Sommige mensen vinden het de hel, anderen vinden het helemaal niet erg. Ik heb meisjes van 10 die geen vin verroeren en achteraf lachen omdat het kriebelde en ik heb volwassen mannen die moeten huilen omdat ze het zo naar vinden. Ik had ook een keer twee mensen achter elkaar: de een bedankte me en zei dat ik haar had gerustgesteld en dat ze het geweldig vond dat ik dit werk deed. De persoon erna noemde me een bitch omdat ik het staafje ver zijn neus in stak. Ik moest ook wel lachen toen een jongen met me probeerde te flirten. Ik dacht toen echt: Huh, ik zie er uit als een marsmannetje nu. Je kan m’n gezicht niet eens zien!”

“Verder hebben we met een paar bemonsteraars een bingo gemaakt voor tijdens het werk. Dingen als ‘full house (4 personen in 1 auto die getest moeten worden)’ en ‘drukt per ongeluk op z’n eigen claxon en schrikt’. Dat laatste gebeurt vaker dan je denkt! Ook houden we onze persoonlijke tijden in de gaten. Je hebt namelijk 3 minuten voor een test, mijn record is in 1 minuut en 14 seconden. Ik zorg er natuurlijk wel voor dat ik het goed doe.”

Verpleegkundestudent Astrid draagt een geel schort, een blauw mondkapje en een spatscherm om zichzelf te beschermen

“Ik vind het wel bijzonder dat ik van alles mag als ik dat pak aan heb”

Wat vind je van de maatregelen?

“Ik had de nieuwe maatregelen wel al zien aankomen. Ik vind het wel goed, want de maatregelen waren vanaf het begin af aan al vrij zwak. Die intelligente lockdown is eigenlijk niet zo intelligent als je ziet hoe we er nu voor staan.”

“Ik werk er pas 5 of 6 weken, maar vanaf dat ik er kwam was het heel druk. Iedereen liet zich testen. Ook kleine kinderen als ze alleen verkouden waren. Dat hoeft nu niet meer. Ik heb het idee dat de drukte nu wel weer meevalt. Ik denk niet dat we nu op maximale capaciteit testen. Dat is fijn, want dan kan je even de benen strekken of een slokje water nemen. Dat gaat niet zo makkelijk tussendoor.”

“Ik vind het wel bijzonder dat ik van alles mag als ik dat pak aan heb. Ik mag mensen bijvoorbeeld een hand geven. Het feit dat ik me even aan ze voorstel en vertel wat ik ga doen stelt een hoop gespannen mensen gerust. Ik zeg altijd:  ‘Het voelt alsof je moet niezen, maar dan komt het niet.
Aan kleine kinderen geef ik soms een playmobilpoppetje van het Rode Kruis. Toen er laatst een jongetje een bloedneus kreeg, gaf ik zo’n poppetje. Zijn vader werd toen boos omdat hij het geldverspilling vond, dat was wel sneu. Er was ook nog een jongetje dat trots vertelde dat hij thuis geoefend had met een wattenstaafje, maar een beetje schrok toen hij zag dat deze wattenstaven drie keer zo lang waren. Ik vond het wel stoer van hem.”

Playmobilpoppetje met rood vest. Hij draagt een helm, zit op een fiets en draagt een grijs koffertje met het Rode Kruis logo.
Het playmobilpoppetje dat wordt uitgedeeld aan kleine kinderen

Student Joy (23) had corona en vertelt over de impact in deze blog. Twijfel je of je zelf langs de teststraat moet? Kijk dan op de website van het RIVM.