Als je het goede leven wilt leven als Leidse student, word je natuurlijk lid bij een studentenvereniging. In je eerste jaar ontmoet je nieuwe mensen om toffe dingen mee te doen, zoals musea bezoeken, borrelen, sporten, toneelspelen, verliefd worden, filosoferen, noem maar op. Hartstikke leuk allemaal. Maar als je echt wat wilt meemaken, ga je werken voor een uitzendbureau.

Werken voor een uitzendbureau

Dus dat deed ik natuurlijk! Na eendaagse carrières als schoonmaker, bedieningsmedewerker of parkeerwachter mocht ik nu aan de slag als kranen open-en-dicht-draaier. Op de Zuidas. Ik was in mijn leven regelmatig op het Nederlandse mierennest van miljoenendeals geweest. Met de trein. Op het station. Dan keken mijn medereizigers en ik als koeien naar de auto’s die achter het spoor voorbij raasden alsof het wagons waren. Achter ons kleine mensjes in hun kantoorflats ook nog wel om een uur of acht over hun bureau gebogen. En dáár weer achter, maar dat wist ik voor mijn werkdag nog niet, appartementencomplexen waar diezelfde mensjes waarschijnlijk wonen.

Gelukkig hoefde ik als kranendraaier niet mijn rug zo te verbuigen. Wel een beetje jammer dat mijn uursalaris dan ook het twintigste moet zijn geweest van wat Zuidaswerkers verdienden, maar goed. Hoe zag mijn werkdag eruit? Enorm enerverend natuurlijk, zo spannend als de naam van de functie. Ik en de andere kranen open-en-dichtdraaiers verzamelden zich om half negen ’s morgens in de kelder van een Zuidasflat. De werkgever had oog voor inclusiviteit: iedereen moest een blauwe overall aantrekken, maat XXXL. Met één meter 67 als lichaamslengte sleepten bij mij de pijpen ook nog eens lekker over de grond. Gelukkig bleven ze zitten na het oprollen en kon ik aan de slag.

Het werkstappenplan voor de dag

  1. Bel aan
  2. Wacht tot de deur open gaat
  3. Zeg, geheel volgens protocol: “hallo, ik ben van schoonmaakbedrijf ScheuneMeuk* en ik kom vanwege de schimmeluitbraak uw kranen controleren” tegen de bewoner. Houd je gezicht in de plooi, kranen open en dicht draaien is een serieuze zaak. Bovendien vindt de bewoner het ook helemaal niet grappig dat je komt.
  4. Ga naar binnen
  5. Draai een kraan open en wacht een halve minuut
  6. Draai de kraan weer dicht
  7. Herhaal stap 5 en 6 voor iedere kraan
  8. Ga weg
Noeste arbeid

Ontzettend boeiende arbeid dus. Maar ik kreeg wel een live inkijkje in appartementen op de Zuidas in plaats van op Funda (ja, shame on me, ik weet dat jij het ook doet en Monique Smit doet het ook). Het eerste appartement, zo’n vijftig meter boven de grond, was een walhalla voor een jeansfreak. Stapels spijkerbroeken op het bed. Spijkerbroeken op de tafel. Spijkerbroeken opgehangen als hamlappen, uitgerekt door knijpers aan een metalen raamwerk. De bewoner was dan ook vertegenwoordiger van een Turks jeansmerk. Hij deelde enthousiast dadels en cola aan ons uit in zijn spijkerbroekenparadijs, maar helaas ben je ook als kranen open-en-dichtdraaier aan een rigide schema verbonden. Elk bezoek mag niet meer dan vijftien minuten duren, dus door naar het volgende huis.

Alleen maar yuppen op de zuidas of niet?

Iedereen heeft denk ik wel vooroordelen over bekende plekken. Als er één vooroordeel is ontkracht dat ik had over appartementencomplexen op de Zuidas is het dat ze worden bevolkt door uitsluitend perfectionistische workaholics. Er wonen blijkbaar ook een chaotische Russische familie, een jong gezin met oma als oppas, een student (?) en een ouder echtpaar met een accent waar André Hazes zijn gelijken in zou herkennen. Maar wat voor mij nog het meest onverwacht kwam was een oudere mevrouw met een schildersezel in de woonkamer. Bij binnenkomst viel een streep doorzichtig plakkerig ‘iets’ op dat over de vloer was getrokken, van de keuken tot de badkamer. Het matras van een bed dat in de woonkamer stond lag half in het frame. In één badkamer lagen pakjes Melba-toast, blikken maïs en gezeefde tomaten opgeslagen, in de andere lag een matras in de badkuip. Zo zie je maar weer – bijzonderheden kennen geen grenzen. En dan krijg je er nog voor 9,67 per uur voor ook. Helaas was het maar een eenmalige klus.

Heb jij ook ooit iets bijzonders meegemaakt met je bijbaantje? Laat het weten in de reacties 😉

*Wegens privacyredenen is de naam ScheuneMeuk fictief. Heet jouw bedrijf ScheueMeuk? Laat het me weten en mijn volgende blog gaat over jou.