Toen ik er voor het eerst over hoorde, leek het Honours College me helemaal niks. Tóch zat ik drie jaar later – met afstudeerhoedje – in de Hooglandse Kerk bij de diplomauitreiking. Heel veel plezier, toffe ervaringen én een extra papiertje rijker. En nog altijd superblij met mijn keuze.
Ja hoor, ik heb hem echt! Tegen al mijn verwachtingen in heb ik alle 30 studiepunten gehaald en ben ik nu echt een Honours alumnus. In de afgelopen jaren heb ik cursussen gevolgd, excursies gedaan en ben ik zelfs op een (volledig betaalde) reis naar Noord-Ierland geweest – allemaal voor de studie, natuurlijk ;).
Een saai traject?
Het eerste dat ik hoorde over het Honours College was zo ongeveer dit:
Het Honours College is een extra programma voor ambitieuze, nieuwsgierige bachelorstudenten die uitdaging zoeken naast hun reguliere studie. (…) Daarnaast krijg je de kans over de grenzen van je vakgebied heen te kijken en samen te werken met studenten en docenten uit verschillende disciplines.
…en het sprak me totaal niet aan. Natuurlijk, mijn studie is fantastisch en ik haal af en toe best hoge cijfers, maar één of ander suf extra traject waarbij ik dingen moet leren en doen die me helemaal niet leuk lijken? Liever niet. Toch werd ik aan het begin van mijn tweede studiejaar overtuigd: ik mocht namelijk een deels individueel traject volgen.
De meeste faculteiten hebben hun eigen traject. Zo is Bèta and Life Science het traject voor de bètastudies, het Humanities Lab voor Geesteswetenschappen en het Wetenschap en Samenleving traject voor studenten Sociale Wetenschappen. Dit laatste traject heb ik uiteindelijk gevolgd, met een paar persoonlijke aanpassingen.
Vrije keuze
Zo mocht ik helemaal zelf kiezen waar ik mijn studiepunten wilde binnenhalen. En daar heb ik ook zeker gebruik van gemaakt. Naast een aantal toffe vakken bij andere studierichtingen heb ik een mini-onderzoek gedaan naar mezelf en mijn passies, een cursus journalistiek schrijven afgerond en twee Honours Classes gevolgd: eentje over digitale ontwikkelingen (mét coole VR brillen) en eentje waarin ik fictie leerde schrijven.
Op deze vrije keuze kijk ik eigenlijk met het allermeeste plezier terug. Ik heb de kans gekregen om te ontdekken wat ik leuk vind, en waar mijn sterke punten liggen en ik kreeg er ook nog een hoop waardering voor terug. Bonus!
Daarnaast maakte ik deel uit van een cohort (2014-B!). Met de mensen uit dit cohort heb ik een paar excursies gedaan (vermoeiend maar heel leuk) én ben ik uiteindelijk op de afsluitende (zelfgekozen) studiereis naar Belfast geweest. Daar deden we onderzoek naar de heftige kloof tussen katholieken en protestanten. Een week lang lopen, lezingen bijwonen, onderzoek doen, maar vooral ook lekker eten, veel Ierse pubs en gezelligheid! Die gezelligheid mis ik nu denk ik nog wel het meest.
Is het zwaar?
Zwaar vond ik het niet. Natuurlijk, het waren een extra 30 studiepunten, maar ze waren verdeeld over twee jaar. Bovendien ben ik pas in mijn tweede jaar in het cohort begonnen. Was ik, zoals eigenlijk de bedoeling is, in mijn eerste jaar al ingestroomd, dan had ik zelfs 2.5 jaar gehad om alle punten te halen. Ik vond het dus goed te doen. Als je het al erg druk hebt met je studie alleen, zou ik er wel even goed over nadenken. Het kost namelijk wél extra tijd.
Was het een life-changing experience? Niet perse. Maar ik heb wél heel veel geleerd. En het was wél heel erg leuk en gezellig. Daar komt nog eens bij dat de uni heel blij is met Honoursstudenten, en het volledige traject voor je betaald wordt. Alle excursies, workshops, etentjes en zelfs onze vliegreis en het complete verblijf in Belfast werd helemaal bekostigd. Er is een bibliotheek speciaal voor Honoursstudenten en bovendien krijg je fijne, persoonlijke begeleiding van je eigen coördinator. Soms voelde ik me wel een beetje een VIP :).
Dus zou ik het nog eens doen? Echt wel! Het was een ervaring om nooit te vergeten.
Lijkt het je wat of wil je meer informatie over de toelatingseisen? Check dan de website van het Honours College. Doen hoor!