Er komt een moment dat iemand je een vraag stelt, een vraag die je aan het denken zet, omdat er niet direct een duidelijk antwoord op is. “Wat doe je eigenlijk op de opleiding?”. Ik heb een dappere poging ondernomen om mijn ouders uit te leggen wat hun zoon nu eigenlijk op school doet. Het was lastig.

Het afgelopen blok heb ik twee vakken gehad, die we voor het gemak maar even Basic Therapeutic Skills en Experimental Clinical Psychology noemen. Basic Therapeutic Skills is makkelijk uit te leggen: praten met een patiënt, luisteren naar het probleem, reflecteren op jezelf. Een kind kan de was doen. Het andere vak uitleggen is lastiger.

Je kunt Experimental Clinical Psychology als volgt samenvatten: je leest een artikel om te analyseren wat er goed en fout ging in het onderzoek, hoe je een vervolgstudie op zou zetten, etc etc. Iemand met weinig tijd zou het “kritisch denken met artikelen” noemen. Toen ik dit aan mijn ouders had uitgelegd slaakte ik een zucht van verlichting, mijn zware taak zat er op.

De volgende dag kwam een andere belangrijke vraag, misschien wel De Vraag Der Vragen: “wat ben je straks eigenlijk als je klaar bent?”. Meestal geef ik een kort maar duidelijk antwoord: therapeut. Hier werd deze keer geen genoegen mee genomen, want er zijn natuurlijk psychologen die geen therapeut worden. Dus wat zijn dat dan? Uhm, tsja… Dat ligt er aan welke masterspecialisatie ze doen. Arbeid- en organisatiepsychologiestudenten doen iets anders dan klinische neuropsychologiestudenten, dat is logisch.

“Maar wat doet een psycholoog dan?”. Damn, weer een goede vraag. Waarschijnlijk bedoel je met psycholoog iemand die naar je luistert, af en toe “hmm hmm” zegt en je na afloop een dikke rekening stuurt. Dat is in principe een klinische psychologiestudent (ik gooi nu veel mensen op een grote hoop). Volgende vraag: “wat is dan het klinische aan klinische psychologie?”. Ja, mijn ouders kunnen goed doorvragen hoor. Totdat ze het onderste uit de kan hebben of interesse verliezen, wat je meestal merkt aan een aandachtsverschuiving naar boek danwel iPad.

Mijn antwoord op de laatste vraag: ik heb werkelijk geen idee. Het klinische betekent voor mij dat iemand therapeut wordt, maar misschien zit ik er faliekant naast. Het voordeel is dat anderen het meestal ook niet weten en dat “therapeut” wel goed klinkt. Ik heb dus eindelijk een antwoord op de vraag wat ik straks ben: therapeut!

Freddie-mercury-meme-face-i0