Eén van de voordelen van het volgen van een masterstudie is de hoeveelheid colleges: die heb je – over het algemeen – namelijk nog minder dan tijdens je bachelor. Zo heb ik zelf “officieel” weekend sinds woensdagmiddag 15:00u. Of tenminste, zoals ik al eens eerder heb geschreven, ik heb vrij. Ik heb namelijk nog een gigantische To Do-list liggen met alle dingen waar ik steeds maar niet aan toe kom (en ongeveer de helft van de tijd ook geen zin in heb). Er zijn nog steeds wat kleine klusjes in huis die ik moet doen, maar in enorme koeienletters bovenaan staan mijn scripties. Ja, meervoud. Het is er helaas namelijk niet van gekomen om één scriptie af te ronden voordat ik aan de volgende kan beginnen.

In plaats daarvan moet ik me de komende 3 maanden druk maken over het afronden van één scriptie, het onderzoek doen voor een schrijven van de tweede scriptie, het schrijven van mijn twee laatste papers en deze week nog het herschrijven van een paper van vorig semester. Als de eeuwige streber die ik ben, kan dat nogal wat stress met zich mee brengen. Ik neem namelijk absoluut geen genoegen met een zesje als het vak(gebied) me interesseert. Nee, het liefste heb ik een acht of hoger. Tot nog toe ben ik daar redelijk bij in de buurt gekomen. Maar misschien dat ik nu toch met iets minder genoegen moet nemen. Ik wil mezelf namelijk ook niet helemaal gek maken (om van Vriendlief, vriendinnen en ouders nog maar niet te spreken).

Gelukkig heb ik 2 prachtige steuntjes in de rug om deze laatste loodjes met moed tegemoet te treden. In juli dit jaar mag ik namelijk een korte presentatie geven over mijn bachelorscriptie van Engels op een internationale, bekende conferentie over de Middeleeuwen. Mijn masterscriptie ligt in het verlengde van mijn bachelorscriptie, dus het is ook een goede voorbereiding voor deze conferentie. En gisteren kreeg ik te horen dat iemand mijn bachelorscriptie van Japans had opgevraagd als bronmateriaal/inspiratie voor een andere scriptie. Hoe trots kun je zijn?! Niet één, maar drie docenten verwezen de student naar mijn scriptie om eens mee te beginnen.

Het is waar wat ze zeggen, de laatste loodjes wegen absoluut het zwaarst. Ik heb regelmatig de neiging om de handdoek in de ring te gooien, want vanzelf gaat het absoluut niet (want waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan, toch?). Maar wetende dat scripties voor dit soort mooie dingen kunnen zorgen (wie weet komt die carrière op de universiteit er toch nog zo!) zorgt er toch ook wel weer voor dat ik ook mijn best wil doen op de laatste loodjes. Want als ik dit kan bereiken met mijn bachelorscripties, wie weet wat er dan in het verschiet ligt voor mijn masterscripties.

 

keep-calm-and-start-writing-4