“If you have a hard time, well, suck it up”. Dit zinnetje, wat een van mijn docenten tijdens de introductiebijeenkomst van mijn eerste vak van mijn master zei, bleef nog lange tijd naar in mijn hoofd zoemen. Het was motiverend bedoeld waarschijnlijk, maar mijn moed zakte me in de sloffen. Ik begon me af te vragen of er studenten zijn die hier wel blij van worden. Ik heb in ieder geval vrij weinig aan “tough love”.

Wat is tough love?

Het boek “Tough Love” van Bill Milliken is de eerste bron die het concept gebruikt. Milliken beschrijft tough love als iemand streng en bot behandelen met de bedoeling om hen te helpen, ook al kan het even duren voordat de ontvanger door heeft dat hij/zij wordt geholpen. Belangrijk zou zijn dat er in de basis liefde zou zijn tussen beide partijen. Het refereert tegenwoordig vaak naar het streng maar liefdevol opvoeden van kinderen. Een perfect concept om de botte opmerking van mijn docent mee te vergelijken dus.

Tough love
“Tough love” kan heel veel onnodige stress opleveren

Voor wie is die tough love bedoeld?

Tough love, of een liefdevolle schop onder je kont, zou volgens het idee discipline kunnen bijbrengen. Je zou dus met die discipline meer motivatie kunnen krijgen om hoger dan een studenten-10 te halen, wat je natuurlijk graag wil. Ik kan me ook wel voorstellen dat een luie student die zich liever bezighoudt met feestjes dat kan gebruiken. Maar je kunt je dan afvragen: zijn dit de meeste studenten en heeft tough love niet ook negatieve effecten op de andere studenten die wel hard werken?

Allemaal feeststudenten?

Het beeld van de luie student zie ik zelf weinig terug in mijn omgeving. Studenten studeren dan ook veel sneller af dan jaren terug, wat onder andere wordt veroorzaakt door een steeds dreigender en groter wordende studieschuld die altijd in je hoofd aanwezig is. Natuurlijk ken ik wel hier en daar een feeststudent, maar dat is zeker niet de meerderheid naar mijn idee en al helemaal niet de gemiddelde masterstudent.

Feestbeest
Dit is niet hoe de gemiddelde student leeft

Hoewel ik het nog kan begrijpen dat bachelorstudenten misschien wat overtuiging nodig hebben – zij hebben pas net de middelbare school achter de rug – hebben masterstudenten al minstens 3 jaar gehad om het studeren onder de knie te krijgen. Het lijkt me sterk dat hen nog veel discipline moet worden bijgebracht.

Waarom het niet werkt

De reden dat tough love niet voor mij specifiek werkt is waarschijnlijk omdat ik niet de bedoelde ontvanger ben hiervan. Tough love geeft mij dan ook veel stress. Ik heb zelf ook het idee dat ik niet de enige hierin ben. Naar mijn idee hebben de meeste studenten al stress genoeg en om dan “motiverende stress” erbij te gooien haalt alleen maar het tegenovergestelde uit.

In een tijd waarin we meer leren over mentale problemen voelt “tough love” een beetje achterhaald. Met de mentale gezondheid van studenten gaat het al niet goed en studiestress ervaart elke student wel. Er moeten toch andere manieren zijn om studenten te motiveren zonder het voor een groot deel van de studenten moeilijker te maken?

Wat vind jij? Laat het achter in de opmerkingen!