15 januari nadert en dat betekent dat aanstaande studenten van een numerus fixus opleiding zich moeten aanmelden! Ik maakte vijf jaar geleden precies dit proces mee, en in deze blog deel ik mijn ervaringen met de decentrale selectie en de weg naar het student-zijn.
11 december 2014. De kogel was definitief door de kerk. Ik ging Biomedische Wetenschappen studeren. Na héél veel open dagen en voorlichtingen bezoeken, wist ik zeker dat Biomedische Wetenschappen mijn studie was. In Leiden, want daar had ik honderd procent het beste gevoel bij. Dus nam ruim een maand voor de inschrijfdeadline van 15 januari de stap om me in te schrijven op Studielink. Een spannend moment, zelfs als je eigenlijk al maanden weet wat je keuze gaat worden. Maar voor ik met BW mocht starten, moest ik nog wel ‘even’ een selectie- en plaatsingsprocedure doorlopen. Dat was nieuw destijds. Geen probleem, vond ik: die procedure zou waarschijnlijk alleen maar bevestigen dat ik geschikt was voor deze studie!
Kou en zenuwen
7 maart 2015. Het eerste deel van de selectieprocedure bestond uit de BMAT (BioMedical Admissions Test). Dit is een test die voor Biomedische Wetenschappen, Geneeskunde en Tandheelkunde wereldwijd door universiteiten wordt gebruikt. Er was wel iets van voorbereiding die ik kon doen, zoals voorbeeldtoetsen maken en een syllabus van 200 pagina’s doorspitten. Maar dan kon ik me alsnog heel moeilijk voor te stellen hoe de uiteindelijke test eruit ging zien.
Dat het zo verschrikkelijk koud zou zijn, had ik met geen mogelijkheid kunnen bedenken. De BMAT werd destijds nog gehouden in een groot sporthalcomplex, en daar was het KOUD in maart. Mijn handen waren gewoon blauw van de kou. Ook onverwacht: ik moest mijn horloge inleveren, dus ik had ook geen idee hoe laat het was, en hoeveel tijd ik nog had voor een bepaald onderdeel van de test. Tenslotte bleek dat ik gedurende de gehele test niet naar het toilet, en dat eten en drinken niet was toegestaan.
Die hele BMAT was een bijzondere ervaring, zoveel mensen (een héle hoop mensen, ook voor geneeskunde namelijk) bij elkaar met hetzelfde doel. Ik was best wel zenuwachtig voor de BMAT, volkomen logisch eigenlijk, ook als je daar de sfeer ervaart. Ik was dan ook heel blij toen het erop zat.
Voor dag en dauw
11 april 2015. Na een aantal weken ontving ik het verlossende e-mailtje: ik was door naar ronde 2. De tweede ronde van de decentrale selectie was de Onderwijsdag in het LUMC. Deze dag bestond uit een aantal onderdelen: een practicum, een “werkgroep” en het schrijven van een personal statement. Voor dag en dauw begaf ik mij richting Leiden. Mijn ouders waren zo lief me te brengen, dat scheelde verdwalen in het openbaar vervoer. Voor één dag moest ik de schoolexamens (die ik de week erop had) even laten en me focussen op mijn vervolgstudie.
Uiteraard was ik best nerveus, maar dat was iedereen. Dat merkte ik ook aan de gesprekken op de vroege ochtend. Maar naarmate de dag vorderde werd iedereen steeds losser en werden de gesprekken steeds gezelliger. Tijdens de “werkgroep”, waarin we in groepjes van drie of vier studenten ter plekke een presentatie over een onderwerp als orgaandonatie moesten geven, heb ik ook twee medestudenten ontmoet die sinds dag 1 van de studie ontzettend goede vrienden zijn.
Tijdens deze dag moesten we ook een soort zelfreflectie schrijven, en van tevoren moesten we een personal statement schrijven. Ik vond dat vooral onwijs nuttig voor mezelf; Ik moest goed nadenken waaróm ik Biomedische Wetenschappen wilde studeren en waaróm ik mezelf ik daar geschikt voor vond. Achteraf gezien was die nervositeit helemaal niet nodig. Het enige wat ik deze dag hoefde te doen, was mijn best doen en mezelf zijn en dat is helemaal niet zo eng of moeilijk.
Het hoge woord
In juli kreeg ik dan eindelijk het bericht over mijn officiële toelating, het verlossende mailtje. Ik was op vakantie in Finland met mijn ouders en zat internet te tappen bij de receptie (zoals dat ‘toen’ nog ging), dat weet ik nog, en het drong eigenlijk amper tot me door. Ergens voelde ik me al maanden toegelaten. Ik was er eigenlijk al een half jaar mee bezig, tussen alle examens op de middelbare school door. Elk volgende stapje was een bevestiging van mijn goede keuze.
Fixus in Leiden
Er zijn in Leiden een aantal opleidingen die een numerus fixus hebben en die dus op de een of andere manier een selectie maken om hun opleidingsplekken te vergeven. De manier waarop de selectie bij Geneeskunde en Biomedische Wetenschappen gaat, lijkt mij heel goed. Een opleiding met een decentrale selectie kijkt naar de student zelf, of hij/zij geschikt is. In mijn optiek worden de matches tussen student en opleiding zo geoptimaliseerd en trekken universiteiten de beste studenten aan. Motivatie voor prestatie, zou ik zeggen.
Intimiderende selectie
Zo’n decentrale selectie kan intimiderend zijn. Ik had vijf jaar geleden best gewild dat er oud-studenten waren die me konden vertellen dat ik vooral mezelf moet blijven en dat ik niet te veel moest stressen. Als je wil en zeker weet dat dit het is, denk ik dat je een goeie kans maakt. Toch merk ik door mijn baantje als bijlesdocent dat ook huidige scholieren zich erg veel zorgen maken over zo’n selectie voor bijvoorbeeld Geneeskunde. Er zijn nu ook meer aanmeldingen omdat je je tegenwoordig voor twee numerus fixus-opleidingen mag aanmelden. Je kans lijkt dus verkleind. Maar ik geloof nog altijd dat als je echt gemotiveerd bent, je al drie streepjes voor hebt! Doe je best en je zal zien dat er heel veel mogelijk is!
15 januari is de inschrijfdeadline voor de fixusopleidingen, dus heb je je keuze al gemaakt, meld je dan snel aan op Studielink!
Heb je vragen over Biomedische Wetenschappen? Schroom dan niet om mij te benaderen!
