Ik bekijk mijn nieuwsfeed. “NS schrapt komende weken fors deel treinen”. “Dit gemene virus kan nog wel even bij ons blijven”. De ene na de andere maatregel tegen corona wordt in de wereld, op grote en kleine schaal, genomen. Ik scrol opnieuw door de krantenkoppen en barst uit in zenuwachtig gegiechel. Is dit echt? Ja, het is echt; het is goed mis in de wereld.

Ik wil er toch even iets over schrijven. Ik heb er al zo veel over gezegd en gedacht, maar eigenlijk niet geschreven. Omdat er zo veel over geschreven is, misschien. Omdat we de hele dag zó veel nieuwsprikkels ontvangen dat ik er eigenlijk geen gedachten meer vuil aan wil maken. Maar daar ontkom ook ik niet aan. Ongemerkt sluipt covid-19 (klik op de link voor een fijne uitleg over wat het virus precies is) zelfs mijn slaap in, ’s nachts lig ik te woelen als mijn hoofd maalt over deze unieke, buitengewoon bizarre situatie. Ons leven is de komende weken (al bereid ik me voor op maanden om eerlijk te zijn) zoals het nog nooit is geweest. Iedereen werkt op basis van protocollen die alleen op papier getest waren, of nog niet eens bestonden. Langzaam maar zeker dringt de nieuwe werkelijkheid bij me binnen. Niet te geloven.

Als alles stilstaat

Onze samenleving is gereduceerd tot het minimale wat nodig is. Waar het gros van de mensen thuis spelletjes kan spelen met de kinderen, Netflix uit kan spelen en tot rust kan komen, werken de mensen die normaal al kei-hard werken, nog net even iets harder om onze samenleving draaiende te houden. Die mensen verdienen elke avond een staande ovatie vanuit onze huizen.

Wat heb je nodig om je samenleving niet tot pulp te slaan? Onderwijs. Zorg. Handhavers. Mensen die het afval ophalen. Stromend water. Gevulde schappen in de supermarkt. Je staat er zo weinig bij stil, zulke vanzelfsprekende dingen in de gang van alledag. Tot alledag op z’n gat ligt. Als alles stilstaat behalve die essentiële onderdelen, dan krijg je er ineens oog voor. In plaats van rennen en vliegen van je drukke baan naar feestje hier en etentje daar, breng je tijd door met je naasten en zie je voor even weer in wat verveling is.

Thuiswerken door corona

Ikzelf zit op mijn studentenkamer, samen met mijn huisgenootje. Vanaf maandag tot het einde van het studiejaar wordt al het onderwijs bij Universiteit Leiden online aangeboden. Een raar idee. Ik loop momenteel stage en kan redelijk goed uit huis werken, maar toch, het blijft bizar. Ik heb tot nu toe juist niet vanuit huis gewerkt, omdat ik stage op stage wilde houden. Nu dat ineens wel moet, probeer ik toch zo’n office sfeertje te creëren voor mezelf. En ik werk met het pomodoro-systeem en focus mezelf in blokjes van 25 minuten. Dat gaat best aardig tot nu toe. Ik doe net zo veel in een ochtend als ik normaal in bijna de hele dag doe op stage. Voordeel van thuis zijn is dat ik een heerlijke lunch kan maken, zoals pannenkoeken!

’s Middags probeer ik even te wandelen nu dat nog kan/mag. Het lentezonnetje is zo heerlijk, pak die vitamine D, kids! Daarna werk ik nog even of ik doe iets leuks. Sinds kort – net voor deze coronacrisis – ben ik een nieuwe hobby begonnen: borduren, handwerk dat ter-gend lang-zaam gaat. Precies wat je nodig hebt nu; een hobby waar je veel tijd in kan steken. ’s Avonds eet ik met mijn huisgenootje en spelen we spelletjes of kijken we een film. Tot nu toe vind ik het ontzettend gezellig, maar we hebben nog tweeënhalve week te gaan en ik vermoed langer. Daar probeer ik niet aan te denken. Ik ben een planfreak, maar dat kan nu niet, dus ik ben ook gestopt het te proberen, want het frustreert alleen maar.

corona home office
Mijn home office voor de komende tijd

Wat zou er kúnnen gebeuren

Begrijp me niet verkeerd, in alle aspecten is zo’n situatie te lang niet goed. Mensen worden eenzaam, depressief, angstig. De kleine ondernemer gaat langzaam maar zeker ten onder. Een nieuwe recessie wacht Nederland, Europa, de wereld. Mensen lijden, overlijden. Maar het is blijkbaar groots onvermijdelijk. Tientallen mensen uit verschillende professies hebben ons hier al jaren en jaren terug voor gewaarschuwd. De grootste vijand van de mensheid, de moderne beschaving, is het virus. Talloze boeken en films zijn erover gemaakt. Griezelige verhalen over een soort apocalyptische wereld die bedreigd wordt door een virus. Als schrijver smul ik ervan. Met mijn rijke fantasie en inlevingsvermogen vind ik dat soort verhalen heerlijk, heerlijk om te bedenken wat er in zo’n situatie zou kunnen gebeuren.

Des te meer vervreemdend is het dan als zo’n dystopisch verhaal over een wereldbedreigend virus de werkelijkheid is waar we al weken, maanden in leven. Dat het langzaam maar zeker dichterbij huis komt. Dat er elke dag nieuwe drastische maatregelen worden aangekondigd. Leeggeroofde supermarkten, uitgestorven straten. Iedere dag nieuwe besmettingen doden. Ik heb zo’n rijke fantasie, en toch komt deze werkelijkheid nog niet echt binnen. Niet dat ik er laks over ben, integendeel, ik maak me erg veel zorgen, maar ook vooral omdat ik de situatie niet echt kan plaatsen. Niemand, denk ik. We hebben geen referentiekader, zoiets als dit hebben we nog nóóit meegemaakt.

borduurspullen
Mijn nieuwe hobby sinds een aantal weken

Wake-up call

Het is ook wel een wake-up call. Eén virus en de hele wereld ligt stil, letterlijk stil. Dit is hét moment om te laten zien wat je voor een ander kan betekenen. Wees geen egoïstische zak die alleen aan zichzelf denkt (een gevolg van onze individualistische maatschappij), die zijn leven met al haar privileges voortzet tot deze crisis ook op de drempel van jouw huis staat. Kijk wat je voor je medemens kan doen, hoe fijn dat is, en hoe beschamend eigenlijk dat er eerst een dodelijke pandemie nodig is om jezelf in te zetten voor een ander.

Ik hoop dat je meer tot jezelf en je naasten komt komende weken. Dat je beseft wat écht belangrijk is in het leven (de dingen die er nog altijd zijn, ondanks dat alles dicht is). Dat je ziet waar je toe in staat bent, waar we met zijn allen toe in staat zijn. Zet je ego aan de kant en kijk eens om je heen.

Als ik mijn gedachten laat gaan, heb ik soms ernstig het idee dat de wereld aan het doodgaan is. Van alle kanten worden we uitgedaagd door klimaatverandering, stijgende zeespiegel, dodelijke virussen als corona en debiele grootmachten, maar mijn negatieve denkspiraal weet ik altijd wel weer om te buigen richting het positieve. Dat er elke dag zoveel mooie kleine gebaren zijn, waar je vaak niet eens van hoort, omdat dát de media niet haalt. Probeer ze te vinden, elke dag weer. Verzamel er genoeg om weer vertrouwen in het leven en de wereld te krijgen. 

de zon en de natuur staan nooit stil
De zon en de natuur staan nooit stil

Houd je hoofd koel tijdens een pandemie

Houd zo veel mogelijk vast aan je ritmes en routines. Ga je maandagavond normaal naar de sportschool? Probeer nu zelf een work-out te doen thuis. Loop je stage van 9 tot 16? Houd je daar dan ook zo veel mogelijk aan.

Probeer maar één of twee dagen vooruit te kijken/plannen. Verder heeft weinig zin in deze situatie. Plan deze dagen wel een beetje, zodat je een doel voor de dag hebt en de dagen zich niet nutteloos voortslepen.

Eet gezond (niet alleen diepvriespizza’s) en let erop dat je voldoende vitamine D krijgt (zonlicht!). Daarvoor hoef je echt niet (toiletpapier…) te hamsteren, maar eten voor een aantal dagen halen is wel verstandig.

Maak een soort corona bucketlist. Wat wil je doen nu je de tijd hebt? Al je films uit je collectie kijken, eindelijk een keer spekkoek maken, etc. Slaat de verveling toe, dan pak je je lijstje erbij!

Quarantaine = top, maar zorg dat je niet helemaal alleen bent; eenzaamheid is net zo gevaarlijk als corona. Ga naar je ouders of trek op met je huisgenoten, of zorg anders voor genoeg Skype- en belmomenten, eventueel met vreemden.

Maak een videodagboek! Mijn huisgenootje en ik zijn het begonnen op dag 2 van onze corona quarantaine, als een soort logboek van deze rare tijden.

Ben je zelf gezond, help dan anderen zo veel als je kunt. Meld je aan bij Ready2Help van het Rode Kruis, bij nietalleen.nl of Gewoon mensen die mensen willen helpen.

O, en neem dit gewoon serieus en blijf gewoon binnen, ook als je geen klachten hebt. Spreek niet met mensen af, maar bel ze in plaats daarvan. Dat is zó belangrijk, meer voor anderen dan voor jezelf. Kijk hier maar.

Let extra goed op jezelf en op je omgeving komende weken. Het komt goed.