Twee weken geleden, vrijdag de dertiende. Dat zou een ongeluksdag kunnen zijn. Maar voor mij voelde het meer als D-day. Ik maakte die dag, als het goed is, mijn laatste tentamen! Best een gek idee eigenlijk. En nog gekker is de gedachte dat ik al over twee weken in hartje Stockholm woon in verband met mijn afstudeerstage…
Mijn laatste tentamen
Mijn laatste tentamen van de master Biomedical Sciences zit er dus op. Hoe dat voelt? Tsja, de laatste loodjes wegen het zwaarst zullen we maar zeggen. Het was een pittig vak met veel (heel veel!) stof. Maar goed, na dagen keihard studeren had ik er alle vertrouwen in dat ik het vak met goed gevolg af zou ronden.
Wiebelbeen
Maar helaas, het tentamen bleek niet gemakkelijk (en bovenal vaag) te zijn. Daarnaast zaten andere factoren niet erg mee: op de gang werd luid gepraat, ik had niet al te best geslapen (tip: doe niet meer te veel de avond vóór een tentamen) en naast me zat een medestudent heftig met zijn been te wiebelen, ondanks meerdere boze blikken vanuit mijn kant. Niet erg bevorderlijk voor de concentratie. Met andere woorden: het is op dit moment nog maar afwachten of ik dit écht mijn laatste tentamen is.
Op buitenlandstage
Ondertussen heb ik vakantie. Lekker, zou je denken. Toch heb ik (nog) niet echt ‘het vakantiegevoel’ te pakken. Misschien komt dat omdat ik dat lastige tentamen nog moet verwerken. Maar waarschijnlijker is het dat ik druk bezig ben met de laatste voorbereidingen voor mijn buitenlandstage.
De laatste voorbereidingen
Gelukkig ben ik op dit moment wel zo’n beetje klaar voor vertrek. Dat is ook wel fijn, aangezien het over twee weken al zover is: ik ga zeven maanden lang ‘rondlopen’ op het Karolinska Institutet in Stockholm. Het Karolinska Institutet is een gerenommeerde medische universiteit (een van de grootste van Europa) met ongeveer zesduizend studenten in totaal. Op de onderzoeksafdeling Microbiology, Tumor and Cell Biology (binnenkort Laboratory Medicine) zal ik onderzoek gaan doen naar de interactie tussen borstkanker- en immuuncellen om zo meer inzicht te krijgen in hoe tumorcellen zich kunnen verspreiden door het lichaam heen, en hoe het immuunsysteem hierop reageert. Meer hierover later!
Afgelopen week had ik nog een gesprek (zie het als een soort sollicitatie) voor een beursaanvraag, maar verder is alles rond. Kamer in Stockholm gevonden? Check. Onderhuurder voor kamer in Leiden? Check. Vliegticket? Check. Ook is er al het een en het ander ‘terugverhuisd’ naar mijn ouders. Denk bijvoorbeeld aan studieboeken, kleding en wat andere persoonlijke eigendommen. Mijn meubels kunnen gelukkig gewoon blijven staan. Nu alleen nog bedenken wat ik allemaal ga meenemen (en hoe?).
8,5 vierkante meter
Ik heb het me al vaak genoeg afgevraagd: hoe zullen mijn eerste dagen in Zweden eruitzien? Op zondag 5 januari om 12:45 uur kom ik aan in Stockholm, waar ik opgehaald word door kennissen van mijn ouders die vlakbij de stad wonen. Bij die kennissen blijf ik ook (heel fijn!) een nachtje slapen. En hé, kan ik gelijk nog even mijn Zweeds oefenen. Want afgelopen jaar heb ik twee taalcursussen Zweeds gevolgd bij het Academisch Talencentrum van de Universiteit Leiden (zie mijn eerdere blog).
De volgende dag is het dan echt zo ver: dan zal ik intrekken in mijn studentenkamer van maar liefst (!) 8,5 vierkante meter. Ik heb echt werkelijk geen idee hoe dat gaat zijn. Ter vergelijking: de kamer die ik nu heb, is 36 vierkante meter, dus het zal even wennen zijn. Wat dat betreft voel ik me echt weer een eerstejaars: alles is nieuw en onbekend. Om deze reden verwacht ik dat de eerste dagen vrij intens zullen zijn: een nieuwe omgeving, nieuwe huisgenoten, een andere cultuur… Gelukkig heb ik eerst twee dagen om te ‘acclimatiseren’ voordat ik daadwerkelijk aan mijn stage begin. Daar ben ik erg blij mee!
Afscheidsborrels
Eerlijk is eerlijk: op dit moment vind ik het toch een beetje spannend, het idee dat ik over twee weken niet meer in Nederland ben. Mijn ‘afscheidsborrel’ met mijn vriendinnen uit Leiden staat al gepland. Dat was overigens nog een behoorlijke uitdaging, met al die feestdagen tussendoor. Familie zie ik met Kerst nog, en de jaarwisseling vier ik met vrienden. Het voelt heel vreemd om langzaamaan van iedereen afscheid te moeten nemen. Mijn eerste ‘afscheidsbloemetje’ van mijn orkest heb ik ondertussen al gekregen (superlief!).
Emotioneel doen
Afscheid nemen, daar ben ik ontzettend slecht in (lekker emotioneel doen). Ik ben dus benieuwd hoe ik me straks op het vliegveld zal voelen als mijn ouders en beste vriendin me komen uitzwaaien. Maar: ondanks dat ik iedereen ontzettend ga missen, heb ik vooral ook ontzettend veel zin in dit avontuur! En gelukkig is het ook de wereld niet uit 😊
To be continued!
Zou jij ook een stage in het buitenland willen lopen?