Het zijn een stelletje blije eieren bij elkaar, ze lopen altijd met Universiteit Leiden merchandise rond en iedere opleiding heeft er eentje. Ik heb het over een studentambassadeur. Ook ik ben zo’n enthousiasteling die soms het hele land doorkruist om voorlichtingen te geven over mijn opleiding culturele antropologie. Na twee jaar en heel wat avonturen verder, zit eind augustus mijn studentambassadeurschap erop. Zonder enige twijfel kan ik zeggen dat dit mijn leukste bijbaan ooit is geweest. Daarom deze ode!

Een grote kans dat toen jezelf nog op de middelbare school zat, je contact hebt gehad met de studentambassadeur van jouw opleiding. Dagelijks komen er allerlei mailtjes binnen. Wat kan ik later met deze studie worden? Welke vakken worden er gegeven? Is Leiden een leuke studentenstad? Zorgvuldig en met alle liefde, beantwoorden wij al deze vragen. Maar ook regelen wij de meeloopdagen en kun je ons bij iedere Open Dag weer vinden op de informatiemarkt in de Pieterskerk. 

Docent als collega 

Toen ik was aangenomen als studentambassadeur, werd ik hét gezicht van culturele antropologie. Ineens zag ik overal een foto van mezelf terugkomen. Op de website, in de brochure, op de banner en vergeet natuurlijk niet de cover van het evaluatieverslag. Zo belandde ik in een nieuwe wereld binnen de universiteit. Mijn docenten werden ook mijn collega’s en ik keek toch even vreemd op toen ik samen met hun een sneetje kerststol at tijdens de kerstbrunch.

Met alle medewerkers van antropologie de jaarlijkse kerstfoto maken.

Het hoogtepunt: de Open Dag 

Als studentambassadeur zijn de twee Open Dagen het hoogtepunt van het jaar. Vol enthousiasme stond ik om half 9 in de Pieterskerk, klaar om de vragen van nieuwsgierige scholieren te beantwoorden. Om 10 uur gaf ik mijn eerste opleidingspresentatie in de stadsgehoorzaal. Samen met de studieadviseur en een docent begaf ik mij naar het strijdtoneel. Ik zou aan 500 nieuwe geïnteresseerde scholieren mijn verhaal gaan vertellen. Met een microfoon in mijn hand, vijfhonderd paar starende ogen en ik die op het podium stond, startten we de presentatie. 

Zodra ik de eerste woorden had uitgesproken, zat ik in de ‘flow’ en was mijn kwartier sprekerstijd in een mum van tijd voorbij. In de weken voor de Open Dag maakte ik overuren. Ik stond wel tien keer voor de spiegel in mijn kamer de presentatie te oefenen. Toch gaf deze Open Dag mij altijd veel nieuwe positieve energie. Ik genoot van het presenteren en de scholieren die geïnspireerd raakten door mijn verhaal. 

Samen met de studieadviseur en een docent presenteren in de stadsgehoorzaal.

Een clubje mensen bestuderen 

Na twee jaar presentaties geven, kan ik mijn voorlichtingspraatje wel dromen! Jawel, hier komt dé zin om antropologie uit te leggen: Als antropoloog bestuderen wij het aangeleerd gedrag van groepen mensen in het dagelijks leven. Soms kreeg ik het gevoel dat ik als ambassadeur ook bij een clubje mensen was beland die het bestuderen waard waren. 

Want na de Open Dag voelde iedereen de vermoeidheid in zijn benen. Toch zorgde die onbeperkte hoeveelheid glaasjes alcohol op de borrel ervoor dat alle gezelligheid werd vastgehouden. De serveersters die met het bittergarnituur rond kwamen, zetten nog maar één stap in de zaal in en een hele stormvloed aan mensen viel de bitterballen en de kaasstengels al aan. Rond half 9 ’s avonds fluisterde men hier en daar al wanneer de fameuze speech zou beginnen. Langzaam ontstond er een geluidssalvo en riepen de aanwezigen: ’speech, speech, speech’. Niet veel later werd er verteld hoe een prachtige dag het was geweest en hoe trots we op onszelf mochten zijn. Deze tekst heb ik nauwelijks horen veranderen in de afgelopen twee jaar tijd, maar toch blijft deze speech wel een geweldig ritueel!

De studentambassadeurs tijdens de borrel op de Open Dag.

Schilder je eigen doek 

Doordat je andere mensen vertelt over antropologie, ben ik zelf ook meer gaan nadenken wat het betekent om antropologie te studeren. Culturele antropologie is namelijk niet een voor de meest hand liggende studies, zeker als je kijkt naar ons toekomstperspectief. Mijn collega-ambassadeur van geschiedenis vertelde hier ooit het volgende over: ‘Hoewel de studie geschiedenis je misschien geen baanzekerheid geeft, geeft het je wel een palet aan vaardigheden. Zie het als een schilder met een schildersdoek. Tijdens jouw opleiding meng je verschillende vaardigheden met elkaar samen, om zo uiteindelijk jouw eigen doek samen te stellen. Dit doek gebruik jij later in het arbeidsleven.’ Zijn uitspraak was voor mij een eyeopener. Iedereen belandt na zijn studie ergens anders in het werkveld. Het is maar net welke richting jij gaat bewandelden en dit proberen we mee te geven aan aankomende studenten.

Omgaan met kritiek 

Als studentambassadeur heb ik dus heel wat meegemaakt. Zo ben ik een keer tegen middernacht gestrand op het station in Schiedam na een schoolbezoek. Heb ik rondleidingen gegeven aan scholieren uit Thailand, Amerika, Nigeria, Brazilië en ga zo maar door! En heb ik maar al te goed geleerd om met kritiek om te gaan. Na iedere Open Dag mogen de scholieren de opleidingspresentatie evalueren. En tsja, als je dan wordt vergeleken met een verkoper van airfryers, dan zie ik dit toch niet als de meest charmante opmerking die ik ooit heb gekregen. Laat ik het maar beschouwen als een compliment dat ik vol passie over mijn studie kan vertellen. Als studentambassadeur blijf ik nu eenmaal dat enthousiaste en blije ei. 

Ben jij ook studentambassadeur? Deel je ervaringen in de comments!