So, you know, als je studeert en je boeken en de lectures zijn in het Engels, en je moet papers schrijven en presentaties geven in het Engels, dan krijg je de neiging om half Nederlands, half Engels te praten, right? Ik ook. And I hate it!

I mean, het gaat vanzelf, Nederlands en Engels door elkaar praten. Het taalcentrum in mijn hersenen heeft een soort eigen taal gemaakt. Eentje waarin ik bijna geen normaal Engels kan praten, maar ook geen fatsoenlijk Nederlands. Als ik in het Nederlands aan het praten ben, kom ik maar niet op dat ene woord. En in het Engels vice versa. Het is een vloek, een academische vloek!

Ik kan geen Frans en zelfs ik kan dit bijna helemaal volgen! Probeer maar.
Bron: The Language Nerds [Instagram]

Onkunde met Engels

Nooit gedacht dat mij dat zou overkomen; op de middelbare school was ik alles behalve een ster in de Engelse taal, in elk mogelijk opzicht. Dat veranderde echter totaal toen ik Biomedische Wetenschappen ging studeren. Ik was bang dat mijn onkunde met Engels me zou belemmeren, maar ik heb zó veel geleerd de afgelopen jaren dat ik er alleen maar ontzettend op vooruit ben gegaan.

De lesboeken, colleges en presentaties zijn in het Engels, en dan is mijn stagebegeleider ook nog niet-Nederlands. Tegenwoordig zijn zelfs mijn gedachten een groot deel van de tijd in het Engels. Gelukkig hebben veel van mijn vrienden hier ook last van, dus met hen kan ik prima in het mengelmoesje praten wat onbewust mijn tong verlaat. En ik ben van mening dat het door elkaar praten van twee talen een resultaat is van creativiteit en kennis, en dat is eigenlijk zo gek nog niet.

Mijn boekenplank is ook een mengelmoesje van Nederlands en Engels…


















Je hebt always een keuze

Er zijn natuurlijk ook steeds meer woorden in het Nederlands die geadopteerd zijn uit het Engels. Mijn smartphone heeft apps, en een lock screen. Mijn laptop heeft een internet browser en updates. Ik maak selfies en stuur emojis naar mijn crush. Of wat dacht je van BFF, een Engelse afkorting waar we al sinds de basisschool de betekenis van weten? Stuk voor stuk woorden waar niemand eigenlijk meer van opkijkt. Al wordt tablet door de oudere generatie, die het apparaat vaak gebruikt voor mahjong en patience, vaak uitgesproken als een tablet

Maar naast deze haast onvermijdelijke Engelse leenwoorden, komt Engels steeds meer onze taal binnensluipen. Zo hoor je in de geneeskunde nu vaak over evidence-based medicine, personalized medicine en shared-decision making. Het zijn begrippen die steeds meer hun weg weten te vinden naar het algemene publiek. Het klinkt heel hip, als je het beestje bij z’n internationale naam noemt, maar het geeft vaak ook meer waarde dan nodig is. Haal jij targets of doelen? Ben je up-to-date of op de hoogte? Bezit jij nuttige skills of vaardigheden? Een boel van deze woorden zijn “hipdoenerij” en onnodig. You always have een keuze welke woorden gebruikt!

Het gaat never over

Eigenlijk ben ik dus een persoon die Nederlands en Engels door elkaar praat én een persoon die een hekel aan dat soort mensen heeft. Ik schreeuw vanbinnen als ik in het Nederlands aan het schrijven ben en ik maar niet op dat ene woord kom. Dan moet ik echt Google Translate erbij pakken, of ik schrijf het gewoon in het Engels op, om het later te vertalen. Ik probeer het binnen de perken te houden door er bewust mee bezig te zijn en mezelf te corrigeren wanneer ik dat nodig vind. Maar ik denk dat het nooit meer echt uit mijn systeem weggaat, nu ik met mijn ene been in een internationale werkomgeving sta en met mijn andere in ons koude kikkerlandje. So be it.

Ik kan me voorstellen dat zo’n taalmengelmoesje even worse wordt als je in het buitenland gaat studeren, zoals Emma die naar Berlijn is verhuisd! Heb jij ook last van deze versprekingen? En heb je tips om ermee om te gaan? Sharing is caring!