Kennen jullie karma? Ik vind karma niet zo leuk. In mijn vorige blog schreef ik heel stoer hoe ik mij scriptie ging dumpen. Helaas, iets te vroeg gejuicht. Het pakte een beetje anders uit en ik moest mijn scriptie herkansen. Thanks Karma ;). Inmiddels hebben jullie gelukkig al heel wat succesverhalen kunnen lezen op hetleidskwartiertje.nl, maar ik zal wat vertellen over hoe het voelt als je scriptie met een onvoldoende beoordeeld wordt.

Toen ik een mailtje van mijn scriptiebegeleidster ontving met het bericht dat ik een vijf had, was ik flink teleurgesteld. Ook al wist ik dat mijn scriptie een aantal zwakke plekken had, het doet toch even pijn als je daadwerkelijk een onvoldoende terug krijgt. Na mijn feedbackgesprek met mijn begeleidster dat kort erop volgde was ik gelukkig weer gemotiveerd en zag ik het positief in. Ik had nog gewoon een kans en ik ging dus gewoon nog afstuderen. Dus vol goede moed stortte ik me weer op mijn scriptie. Dit ging goed totdat ik een weekje op vakantie ging.

Dat weekje vakantie was heerlijk, maar het demotiveerde ergens ook wel weer. Ik had geproefd van hoe heerlijk een zomervakantiegevoel is en ik moest me weer bezighouden met een scriptie die ik al een keer de deur uit had gezet. Tegenstrijdige gevoelens all over the place. Ik wilde zo graag klaar zijn en afstuderen, maar tegelijkertijd had ik geen zin en energie. Soms zat ik uren naar mijn scherm te staren en zodra ik een dagje niks deed voelde ik me meteen weer schuldig dat ik niks deed. Dat schiet natuurlijk niet op, maar ik bleef stug doorgaan.

Na deze demotiverende fase was ik een tijdje boos. Boos op mezelf. ‘Waarom heb ik niet beter mijn best gedaan?!’ Boos op mijn scriptie. ‘K*t/klote/*piep* scriptie!’ You get the point, right? Boos op mijn begeleidster (sorry!). ‘Had het me dan ook gewoon niet laten inleveren!’ Lekker frustrerend weer, maar ook hier worstelde ik me gewoon doorheen.

Deze boosheid maakte plaats voor een grote onzekerheid. Ondanks dat ik niet snel onzeker ben en best positief ingesteld ben, raakte ik soms toch lichtelijk in paniek. ‘Wat als het weer niet goed is?’ Niemand die me kon vertellen of wat ik deed ook daadwerkelijk goed was. Dit duurde gelukkig maar even en uiteindelijk kwam er een soort gelatenheid over me heen. ‘Ik doe mijn best en meer kan ik niet doen.’ Cliché, I know, maar het hielp wel.

Na deze kleine rollercoaster van emoties heb afgelopen maandag mijn scriptie weer ingeleverd. Ik hoop met heel mijn hart dat ik nu een voldoende haal waardoor ik dan eindelijk afstudeer. Zo niet, nou dat zie ik dan wel weer. Waarschijnlijk lach ik hier over een jaar heel hard om en snap ik niet dat ik me soms zo druk maakte, maar voor nu was het me de zomer wel. Dus een tip voor de scriptieschrijvers: zorg dat je het in één keer haalt, dat scheelt je veel frustratie ;).

stressfull

Ps. Dank voor het lezen van mijn blogs. Het was me een eer en een waar genoegen om af en toe voor jullie, de lezers, te schrijven.