Redelijk moe zit ik achter mijn computer, nadat ik zojuist moeders uit heb gezwaaid. Vanmorgen hebben we samen het slagveld van de Primark in Rotterdam getrotseerd. Over 1,5e week ga ik namelijk aan de slag als docent Engels op een middelbare school, en een diversiteit aan makkelijke vestjes etc. in je garderobe is dan geen overbodige luxe. Omdat ik het nog met mijn stufi moet doen, biedt de Primark dan mooi uitkomst. Ik weet dat Primark recent negatief in het nieuws is geweest, en ik ben zelf ook niet hun grootste fan, maar ik kan moeilijk als professional in mijn studentenkloffie verschijnen. Ik beloof het goed te maken door alleen maar verantwoord te shoppen als ik eenmaal salaris heb!

Je gaat er namelijk wel anders van winkelen, als je kleren gaat shoppen voor een baan. Zo let ik er zelf bijvoorbeeld op dat jurkjes en rokjes niet te kort zijn, en dat mijn blouses/topjes geen te diepe hals hebben. Ik ben vrij rijkelijk bedeeld, en een diepe V-hals dragen in een 4VWO klas lijkt me dan geen goed idee. Nou vraag ik me sowieso af of die 4e klas wel een goed idee is (hallo, zenuwen!), maar om mijn lerarenbevoegdheid te halen moet ik minstens één bovenbouw klas lesgeven. Het moet dus maar.

Nu ik ook allebei mijn scriptiecijfers binnen heb, is er echt geen ontkennen meer aan. Ik ben student-af. Nog een paar laatste bureaucratische/administratieve handelingen, en mijn studentenleven is écht voorbij. Helemaal omdat ik over 1,5e week al aan de slag ga bij mijn eerste baan. Na 7 jaar studeren is dat best een raar idee, werken. Ik ben nog lang niet uitgeleerd, en hoop dat ook nooit te zijn, al ben ik gevoelsmatig ook wel weer blij dat het er eindelijk op zit. Geen colleges, huiswerk, papers, tentamens en andere universitaire frustraties meer (zie voor een voorbeeld van frustraties mijn Afstuderen, hoe doe je dat?-blog), én – niet geheel onbelangrijk – financieel flinke stappen vooruit!

Een beetje eng is het allemaal wel, ik heb namelijk nog geen boeken of studiewijzers waarmee ik me kan voorbereiden op die eerste lessen. Ook moet ik mezelf nog bekend maken met de ELO (Elektronische LeerOmgeving) waar ik aanwezigheid en cijfers in moet bijhouden, weet ik nog niet hoe ik moet printen en kopiëren op mijn school, en heb ik nog geen sleutels van lokalen etc. Bovendien word ik meteen in het diepe gegooid, want ik moet het allemaal in m’n eentje gaan doen. Geen stage lopen en eerst de kunst afkijken, maar meteen zelfstandig aan de slag. 90 minuten lang, met 4 verschillende klassen.

Gecombineerd met een lerarenopleiding en een verdiepingsprogramma komt mijn leven dus terecht in een behoorlijke stroomversnelling. Lessen om te geven voorbereiden, lessen om te volgen voorbereiden, en proberen genoeg tijd over te houden voor een huishouden en een sociaal leven. Voorlopig zal dit dus even de laatste keer zijn dat jullie wat van mij horen. Ik wil alle lezers bedanken, en al mijn mede-bloggers, MA-studenten en toekomstig MA-studenten heel veel succes wensen bij hun studie!

Maar nu: So long, farewell, Auf Wiedersehen, goodbye! O-sewa ni narimashita!

Time to move on