Mijn bacheloruitreiking van Literatuurwetenschap (2012)

Mijn bacheloruitreiking van Literatuurwetenschap (2012)

Drieënhalve maand na het inleveren van mijn scriptie was het wachten voorbij. De uitreiking van het diploma dat mijn status als Bachelor of Arts in de literatuurwetenschap officieel zou maken, zou volgens de uitnodiging plaats vinden op 5 oktober, in drie groepen. Nou zal het voor veel studenten geen vreemd gegeven zijn dat een bacheloruitreiking in shifts plaatsvindt. Bij studies waar tientallen, soms honderden studenten tegelijk afstuderen, kan dit bijna niet anders. Maar bij literatuurwetenschap? Achttien studenten studeerden er af.

Pas op de dag voor de uitreiking (en na een paar protestmailtjes van medestudenten naar het secretariaat) kwam ik erachter waarom de groepen zo klein waren gemaakt. Toen ik me verontschuldigde bij mijn docent (die vorig jaar mijn scriptiebegeleider was) omdat de uitreiking tijdens zijn college viel, vertelde hij me dat hij zelf bij mijn uitreiking zou zijn – hij zou mij een toespraak geven. Een toespraak! Ik moest terugdenken aan mijn diploma-uitreiking van mijn middelbare school, heel lang geleden… maar ook aan mijn eerste bacheloruitreiking. Vorig jaar heb ik namelijk mijn bachelor Engels behaald. De uitreiking daarvan was wel met alle studenten tegelijk, in de grootste, mooiste zaal van de universiteit. Maar met zo veel mensen, het zullen er rond de 40 geweest zijn, was er dan weer geen ruimte om iedereen persoonlijk toe te spreken.

Mijn bacheloruitreiking van Engels (2011)

Mijn bacheloruitreiking van Engels (2011)

Op vrijdag was ik als eerste aan de beurt. Mét toespraak. Het was zo’n toespraak waarbij je ineens ontzettend trots wordt op jezelf, met in je achterhoofd het idee dat je zoveel lof niet verdient. Op dit soort momenten ben ik erg blij dat ik een kleinschalige studie heb gekozen, waarbinnen ruimte is voor docenten om je als student te leren kennen. En daar vervolgens een mooie toespraak over kunnen maken, dus. Maar studenten van grote studies, niet getreurd!

Diploma-uitreikingen bestaan blijkbaar in alle soorten en maten. Vrienden van andere studies, soms op andere universiteiten in Nederland, hebben allemaal totaal andere uitreikingen gehad dan ik. Bij sommigen werd het Io Vivat gezongen, anderen dragen een toga, en weer anderen leggen een eed af. Maar uiteindelijk komt het allemaal neer op één ding. Of het nou lang duurt of kort, met of zonder speech, het moment komt waarop jíj het diploma krijgt uitgereikt en jezelf ‘Bachelor’ mag noemen. Daar gaat het om. Dat momentje voor jouzelf.