Zo ben je op zoek naar een baan, zo heb je vier projecten die om je aandacht vragen. In deze toch wel luxepositie bevind ik me op dit moment. Vorige week heb ik vakantie kunnen vieren in het nabije buitenland, nu mag ik echt stappen gaan zetten voor de volgende fase.
Als je eenmaal werk hebt gevonden, hetzij tijdelijk of vast, komt er een hoop op je af. In mijn geval in eerste instantie vooral veel gezichten, mensen met namen en functies die iedereen al kent. Een nieuwe stad met onbekende straten en het gebouw dat ik moet vinden waarin ik ga werken. Maar het is vooral spannend, een echte baan, wie had dat gedacht?!
Het zoeken naar een baan levert je veel kopzorgen op, maar als je een baan hebt gevonden houdt dit niet ineens op. Wat voor verwachtingen hebben ze van me? Kan ik dat wel waarmaken? Morgen zal ik op het grootste deel van deze vragen antwoord hebben, als mijn eerste werkdag erop zit. Tot die tijd is het nagelbijten en een lijstje van dingen om het hoofd koel te houden:
1. Ik stond bij de eerste introductie al per ongeluk voor het gebouw waar ik zal gaan werken, maar toen niet hoefde te zijn. De route zit dus theoretisch gezien al in mijn hoofd.
2. Iedereen waaraan ik werd voorgesteld ontving me met open armen. Met andere woorden, ik ben nodig en gewild, yeah!
3. Het feit dat er eventueel geen magnetron aanwezig zal zijn op werk, kan worden gecompenseerd door (hopelijk) stijgende temperaturen en dus meer behoefte aan niet warm voedsel.
4. Ik hoef niet op een bizar vroeg uur op werk te zijn (een vriend die bij de bank werkt begint bijvoorbeeld soms om 7 uur) en ik heb nog hoop dat de NS mee zal werken.
5. Werk is niet als een tentamen waar ik voor kan zakken. Het gaat gelukkig een stuk geleidelijker en net als tijdens je studie, zul je fouten maken, maar is dat niet onoverkomelijk.
Ik heb er zin in morgen!