Liggend op het koude asfalt riep ik om mijn telefoon terwijl ik dacht aan mijn scriptiegenoot die mij nu vast en zeker binnensmonds aan het vervloeken was. Ik was zojuist aangereden door Huub de timmerman en zijn witte bestelbus bij de bloemenkiosk aan de Wassenaarseweg. Al snel hingen een bezorgd moederfiguur, ambulancepersoneel en een tweetal nuchtere politieagenten boven mijn hoofd. Rechts zag ik een jongen zijn handen tegen het busraampje vouwen om het spektakel beter te zien, links zag ik Huub vrij apathisch naar me kijken en voor me zag ik een deuk in de voorruit ter grootte van een voetbal. De timing had niet slechter gekund, de eerste proefpersonen voor ons scriptieonderzoek zouden zodadelijk het lab binnen stappen en ik had de sleutel, papieren en 225 euro aan deelnemersgeld bij me. Het ambulancepersoneel vond mijn scriptie helemaal niet zo’n noodzaak ‘gezondheid is nu het belangrijkste’ en hees me op de brancard. Onder bozig gescheld –vanaf mijn kant- werd er een infuus aangelegd en reden we richting het LUMC. Daar aangekomen werd er in mijn buik geprikt, op mijn rug geklopt, tegen mijn been geduwd, in mijn ogen geschenen en geruststellend tegen mij gepraat.

De neuroloog kwam even langs om te kijken of ik nog wist hoe ik heette en dat een pen een pen heet en een veiligheidsspeld een veiligheidsspeld. Die veiligheidsspeld was nog even nadenken. Na een uurtje mocht ik weer naar huis, maar niet voordat ze nog even een tetanusprik in mijn been hadden gezet.

Na de eerste schrik kon de week van het huiselijk geweld beginnen; het bloed en de bult startten hun grote trek naar het zuiden. Ik begon zelf maar vast met de grappen over de nieuwe ex van Rafaël en het neuriën van ‘het houdt niet op, niet vanzelf.’ Mijn oogleden werden zo bol dat ik moeite moest doen om überhaupt te kunnen zien, daarna werd de huid in oplopende kleurvolgorde geel, rood, paars en blauw. Woensdag besloot ik weer naar de Universiteit te gaan, op mijn verjaardag, met grote zonnebril. De wandel naar de FSW duurde 35 minuten (35!) want het lamme been had er geen kracht voor. De blikken van de omgeving varieerden van meelijwekkend tot nieuwsgierig tot meewarig (gáát het met je zonnebril bij 5 graden Celsius).

Hele dagen in het lab zitten zonder daglicht , super vind ik dat.

Hele dagen in het lab zitten zonder daglicht, super vind ik dat.

De plek waar al het publicatiemateriaal wordt verzameld is het lab in de kelder van het FSW. Hier zitten vele studenten hele dagen van negen tot vijf zonder daglicht te hopen op significante resultaten en genoeg proefpersonen. De realiteit is dat de proefpersonen vooral komen opdagen voor het geld, en dat, onder andere daardoor, bij veel studies geen relevante resultaten worden gevonden. De absolute redding tijdens de lange labdagen is het gezelschap van andere lotgenoten die in hetzelfde lokaal hun eigen experimenten uitvoeren. Mijn scriptiegenoot en ik zaten in het lab met vier anderen waarvan een meisje -vrouw van in de dertig maar gezicht van een jonge twintiger- uit Maleisië kwam. We raakten aan de praat over groene thee, sushi en Louis Theroux’s documentaire over sneue westerse mannen die mooie Aziatische meisjes uit catalogi bestellen. Vanaf daar kwamen we op het effect van haar eigen verwesterlijking, die al op jonge leeftijd begon door het lezen van boeken en later door studie, op de verwijdering van haar ouders en land. De mannen vonden haar te slim (en te lang) om te daten en ze was niet volgzaam genoeg om haar traditionele ouders tevreden te stellen. Als gevolg van de moderne manier waarop haar grijze massa is georganiseerd voelt ze zich meer thuis in Nederland dan in Maleisië. We besloten dat Bløf een goede manier is om Nederlands te leren.

Tevreden hupste ik aan het einde van de dag weer 35 minuten naar huis, ik had weer eens mijn tanden mogen zetten in een real life psychologisch verhaal waarbij ik me niet druk hoefde te maken over significante resultaten, maar waar ik nog wel lekker een paar dagen over kon napruttelen.

Vond je dit een leuk verhaaltje maar hoef je zelf niet per se aangereden te worden? Let dan extra goed op bij het oversteken bij de Wassenaarseweg.