Een lekke fietsband hebben terwijl je naar college moet, in een onaangekondigde stortbui terechtkomen en nergens kunnen schuilen of geen eten in huis hebben en de winkels zijn al gesloten terwijl je enorme honger hebt. Allemaal dingen die nooit uitkomen. Maar er is een ding dat echt, maar dan ook echt nooit uitkomt: een gecrashte computer.

Er was totaal geen aanleiding voor, maar plotseling besloot mijn laptop ‘op zwart te gaan’. Tien minuten zat ik in ontkenning: ‘hij doet het vast zo wel weer’ en ‘als ik het beestje even laat afkoelen, doet ie wel weer wat ie moet doen’. Nou nee dus. Het beeldscherm bleef zwart. Met de snelheid van een spaceshuttle ging er een rateltje lopen in mijn hoofd: geen back-up van dat E-S-S-A-Y! Geen kopie op mijn USB-stick, geen kopie in mijn mail en al helemaal niks op mijn Dropbox. Ergens een kopie opslaan (soms zelfs op mijn mp3-speler) was me deze keer totaal ontschoten. En hoeveel woorden had ik nou al getypt. 7000? Of al bijna 9000?

Ik keek op de klok en probeerde het rateltje tot bedaren te brengen. Er was nog tijd. Zo snel als ik kon fietste ik naar het centrum. Heldhaftig gooide ik mijn fiets tegen een lantaarnpaal en sprintte de computerwinkel binnen waar twee, iets te gezette jonge mannen, mij merkwaardig aankeken. ‘Wat scheelt er?’ Bracht een van de twee uit. ‘Hij doet het niet meer,’ piepte ik en ik kwakte mijn laptoptas op de toonbank. ‘Hij doet het niet,’ herhaalde de ander langzaam. ‘Doe iets!’ Wilde ik bijna uitschreeuwen, maar ik hield me in. ‘Nou, dan gaan we even kijken,’ de twee leken door niets van hun stuk gebracht te kunnen worden. Waarschijnlijk hadden ze wel vaker paniekerige studenten aan hun toonbank gehad.

Het duurde ruim een uur en het was al tegen sluitingstijd toen een van de twee verkopers weer achter de toonbank verscheen. Hij had mijn laptop in zijn handen. ‘Zo,’ zei hij, ‘wat het niet deed, doet het weer. Gewoon een beetje stof waardoor het beeldscherm een black-out kreeg.’ Ik was verbijsterd van blijdschap. ‘Af en toe er even de stofzuiger opzetten helpt tegen stof,’ ging de verkoper onverstoorbaar verder. Opgelucht stapte ik naar buiten. Ik beloofde plechtig aan mezelf dat ik nooit meer zal vergeten een back-up te maken. Daarom hangt er nu een post-it aan mijn scherm met ‘back-up’.

Back up