Een tijdje geleden ontving ik een uitnodiging voor een studentencongres over ‘Science communication’ en aangezien ik sinds het vak wetenschapscommunicatie toch enigszins tot de doelgroep behoor, besloot ik er samen met een aantal studiegenoten naartoe te gaan. Het programma beloofde een dag vol ‘student pitches’, presentaties over ‘professional learning communities’, discussies, een variatie aan workshops en netwerken. Ik had zo mijn twijfels bij de eerste programmapunten, maar netwerken is altijd mooi meegenomen. Een goed moment om mijn concurrentie te bestuderen en wie weet zouden er wel potentiele werkgevers aanwezig zijn.

039784Nadat iedereen zijn persoonlijk naamsticker met functie en kleurcodering per universiteit ontvangen had, werden we begeleid naar de aula. Hier kregen we een introductie en de beloofde professional-learning-communities-presentaties: voor mij niet het meest nuttige onderdeel, maar ik heb wel geleerd wat een ‘fishbowl conversation’ is (voor de geïnteresseerden – misschien toepasbaar tijdens een brainstormsessie in je commissie?).

fishbowl

 

Zoals het programma al had doen vermoeden was de hele dag in het Engels, hoewel er volgens mij geen buitenlandse student in de zaal te bekennen was. Maar goed, het had gekund niet? Al was het volgens mij zowel voor het publiek als de sprekers makkelijker geweest als iemand even was opgestaan en geïnventariseerd had of er überhaupt mensen aanwezig waren die geen Nederlands konden.

Na de lunch mochten we ons aan de workshops wagen. Tussen de hippe workshops “Serious games and mechanisms in network collaboration” en “Find a date for your ideas” zat ook “Define your professional development with metaphors”, waar ik vol overgave mijn gewenste professionele kwaliteiten in symbolen heb omgezet (een bril, een landkaart en een zaklamp, wie waagt zich aan een interpretatie?). Je moet er voor open staan, maar het bracht leuke gesprekken teweeg (“Ben jij geen kapitein?” “Nee, ik ben sowieso een vogel!”)

Afgesloten werd het geheel met speeddating oftewel een netwerkoefening, waarbij je al je eerste indrukken van je (onbekende) gesprekspartner moest mededelen. Na de nodige rectificaties mocht mijn gesprekspartner mij aan iemand koppelen uit zijn eigen kenniskring die wellicht iets voor mij zou kunnen betekenen en vice versa. In mijn geval:
“Jij bent dus ook geïnteresseerd in journalistiek?”
“Oh, ik heb het verkeerd verstaan, ik dacht dat je over filosofie wilde praten!”
“Oh, nou, daar wil ik het ook best over hebben, hoor…”

Alles samengevat, liep het niet altijd even gesmeerd, maar was het wel amusant. Of het ook daadwerkelijk nuttig was, moet zich nog wijzen. Wie weet waar ik de ‘fish bowl conversation’ nog allemaal kan implementeren.