Iedereen die een scriptie heeft geschreven kent de enorme hoeveelheid stress die dit met zich meebrengt. (Zo niet, dan ben je waarschijnlijk een persoon die goed is in plannen en vertrouw ik je voor geen meter). De plotselinge vrijheid die je krijgt bij het indelen van deze enorme hoeveelheid werk van overweldigend zijn. Laten we dit proces eens vanuit een ander perspectief bekijken dan vanuit de student… Zie hier het perspectief van de scriptie zelf!

 

8 uur

De wekker gaat. De vogels fluiten, de zon schijnt, de lucht hangt vol hoop op een productieve dag. Er gaat gewerkt worden, en hard ook!

Optimale werkomgeving zonder afleiding

8.20 uur

Ik vraag me af wat precies het nut is van de snoozeknop vier keer indrukken. Zou dat nou echt helpen om je dag beter te beginnen? Voelt men zich uitgeruster door de extra 20 minuten die vier keer onderbroken worden door het geblaf van een puppy? Waarom zou iemand het geblaf van een puppy als geluid voor een wekker instellen? Ik schud deze levensvragen van me af en richt me op de echt belangrijke gebeurtenis van vandaag: geschreven worden!

11 uur

Op de een of andere manier is ze nog steeds niet begonnen met typen. Ik ben er zeker van dat hier goede redenen voor zijn. Social media checken en je klerenkast herorganiseren moet immers ook gebeuren. Desalniettemin had ik het leuk gevonden intussen een paragraaf of twee langer te zijn.

13 uur

Ah, lunchtijd! Met een rommelende maag werkt het immers een stuk minder goed. Ik zie wat geschuifel rond de keuken, hoor de koelkast een paar keer open en dicht gaan terwijl er afkeurend gemompel te horen is.

Voedsel: erg belangrijk om je brein functionerend te houden

Even later hoor ik de voordeur dichtslaan. Twee uur later hoor ik wat stemmen voor de voordeur afscheid van elkaar nemen en een aantal keer bevestigen dat ze vaker zo’n gezellige lunch zouden moeten ondernemen.

15 uur

Blijkbaar zijn lunches erg vermoeiend. Als een slappe zak patat ploft ze neer op de bank en sluit haar ogen. Dan gaat ze weer rechtop zitten en vol verwachting wacht ik tot ze opstaat en toch begint met typen in plaats van het middagdutje dat zo dichtbij was. Mijn hoop zinkt me weer in de schoenen als ik zie dat ze haar mobiel pakt en de wekker zet voor over een half uur. Nouja, het kon slechter denk ik dan maar…

18 uur

En eindelijk wordt ze wakker. Heel verstandig om al het geluid van je mobiel op stil te zetten in de ochtend voor een optimale concentratie op je scriptie deze dag. Half slaapdronken kijkt ze naar de klok en dan naar mij. Ik probeer aanmoedigend te knikken maar ik ben een scriptie. In plaats daarvan wacht ik vol spanning of ze nu echt voor mij gaat kiezen. Nee. Ze loopt naar de koelkast en hetzelfde ritueel als vanmiddag herhaalt zich. Vulden koelkasten zichzelf maar op magische wijze denk ik nog. Ik schrik wakker uit mijn overpeinzingen door de voordeur die dichtslaat. Die is weg.

21 uur

De boodschappen zijn gedaan, het voedsel is gekookt (de kant en klaar maaltijd in de magnetron gestopt bedoel ik daarmee) en de maag is gevuld tijdens een onnodig lange netflixsessie. Nu gaan we echt beginnen, ik weet het zeker!

De telefoon gaat. Een enthousiaste uitwisseling van woorden die centreren rond wijn, roddels en ‘even wat rust verdienen van het harde werken aan de scriptie’. Het welbekende dichtslaan van de deur galmt weer door het lege appartement. Nouja, morgen is er weer een dag.

 

Wat is jouw beste tip tegen uitstelgedrag? Laat het weten in de reacties!