Tentamens zijn onvermijdelijk. Je kan een studie proberen te halen zonder ze te maken, maar waarschijnlijk heeft dat een kleine kans tot slagen. Op een gegeven moment zal er toch echt gestudeerd moeten worden om wat studiepunten binnen te harken, en als je huisgenoten een voorliefde hebben voor schreeuwen en rondrennen op de gang, kan je dat toch maar het beste in de UB (Universiteitsbibliotheek) doen. Lees hier meer over de heerlijke tijd die je daar kan hebben.
Het is er altijd sneller dan je denkt. Drie keer met je ogen knipperen en je werkgroepgenootje appt al of jij begrijpt wat er in hoofdstuk 5 uitgelegd wordt, want dat is belangrijk voor het tentamen van overmorgen. Oh en of jij toevallig de antwoorden van de oefentoets van het tentamen daarna hebt. Op dat moment kunnen er twee dingen gebeuren: of jij kan naar goed behoren antwoorden, of jij bent überhaupt al trots dat je van het bestaan van het boek waarin hoofdstuk 5 zich bevindt, afweet. In dat laatste geval weet je dat het zover is: het UB-tijdperk gaat beginnen.
Spotlight
Nog moeilijker dan de tentamenstof zelf, is die eerste keer op tijd opstaan. Je hebt echter geen keuze, want om stipt 10.03 uur is jouw lievelingszaal vol en de gedachte aan studeren in een andere zaal geeft je koude rillingen. Die rillingen krijg je helaas ook iedere keer op het moment dat je voor het eerst de zaal binnenstapt. Deur open – alle hoofden draaien om – waar is een vrije plek – help er is geen plek – toch een plek gespot – snel gaan zitten – licht gehijg van fietstocht en trappen onderdrukken – snel jas uit want wat een hitte – laptop pakken – klaar. Om bij te komen van deze stress besteed je eerst een halfuur aan kijken op je telefoon, maar dat is dan ook wel echt nodig. Net als dat koffie nodig is. Maar even een kijkje nemen in het UB-café.
Blikken ontwijken
Nadat je drie kwartier gedaan hebt over het op peil brengen van je cafeïneniveau, kan het studeren eindelijk beginnen. Helaas is de persoon die tegenover je zat, weggegaan en is er nu iemand gaan zitten die je vaag kent. Aan de hand van de spullen die voor hem op tafel liggen, probeer je te achterhalen wat hij studeert (er ligt geen wettenbundel, dat maakt het interessant). Net op het moment dat je hebt geconcludeerd dat het iets bèta-achtigs moet zijn, kruist zijn blik de jouwe. Snel wend je je af, maar het ongemakkelijke kwaad is al geschied. Nu zal je de rest van de dag niet meer van je laptop kunnen opkijken, vanwege het gevaar van een Tweede Ongemakkelijke Blikkruising.
Het duistere donker
Van studeren is tot nu toe dus nog niet zo veel terechtgekomen. Tot de lunch lukt het uiteindelijk best goed en ook na het semi vullen van je maag met een tosti die amper voedingsstoffen bevat, gaat het studeren redelijk. Maar dan komt het gevaarlijkste moment van de dag. Hoe goed of slecht het ook gaat, dit punt kan fataal zijn; dit punt kan alle goede energie tenietdoen; dit punt kan die paar centiliter levenslust die je na een UB-dag nog in je had, uit je zuigen. Het wordt namelijk donker. En vanaf dat moment wordt het pas echt strijden. Of opgeven. Soms heb je geluk en willen je huisgenoten vroeg eten, wat betekent dat je redelijk op tijd naar huis kan. Soms heb je geen geluk en dan komt het er eigenlijk op neer dat je Instagram net zo vaak opent totdat het laat genoeg is om zonder schuldgevoel het gebouw te verlaten.
En morgen weer!
Helaas is die pasta pesto altijd redelijk snel naar binnen gewerkt, dus wanneer je huisgenoten hun potje FIFA of hun aflevering New Girl weer hervatten, wordt het voor jou weer tijd om jezelf naar de UB te slepen. In het beste geval voer je hier nog enigszins iets productiefs uit, in het slechtste (meest voorkomende) geval fiets je na maximaal een uurtje weer naar huis om je vervolgens over te laten halen mee een biertje te gaan drinken. Niet erg bevorderlijk voor het UB-bezoek de volgende dag. Gelukkig mag je die dag daarna nog een keer. En de dag daarna. En de dag daarna. Heerlijk. Misschien kom je er zelfs een keer achter wat er in hoofdstuk 5 staat.
Wat zijn jouw ervaringen met dit prachtige studie paradijs?
hahaha, leuk geschreven, Lune!