In februari ging mijn tweede half jaar als student-assistent voor de sectie Oude Geschiedenis in. Als student-assistent krijg ik een voorzichtig kijkje achter de (beeld)schermen van docenten. In een eerdere blog vertelde ik over het onderzoek dat ik hiervoor deed naar ‘paranormale wetenschap’. Maar dat was niet mijn enige taak: het werk varieert van dom scannen tot bevlogen socialemediaberichten schrijven.
Voor een tweede half jaar op rij ben ik in dienst van de universiteit als student-assistent. In die functie help ik docenten met hun onderzoek door bijvoorbeeld hun teksten te redigeren of alvast wat literatuur in kaart te brengen. Normaal gesproken krijgt elk half jaar een nieuwe student deze kans, maar ik had geluk. Geen andere goede kandidaten dienden zich aan en de docenten waren tevreden over mij, dus ik mocht blijven. Zo hield ik een relevant en goed betaald bijbaantje!
Het kan vriezen, het kan dooien in het leven van de student-assistent
Als student-assistent doe ik veel verschillende dingen en het een is spannender dan het ander. Het kan vriezen en het kan dooien. Zo organiseer ik bijvoorbeeld ‘work-in-progress seminars’ waarin docenten het onderzoek waaraan zij op dat moment werken presenteren aan hun collega’s, maar ook aan masterstudenten. Het idee is om geen hersencel onbenut te laten in de zoektocht naar het verleden. De seminars worden steevast afgesloten met een borrel. Het is leuk om betrokken te zijn bij het werk van je docenten en een keer de rollen om te draaien en zelf feedback te geven. Bovendien levert een informeel drankje de mogelijkheid om elkaar beter te leren kennen.
De andere kant van de medaille is dat ik ook werkdagen heb waarin ik verschillende artikelen uit een enorme lijst met literatuur opzoek en download of inscan. Dat is niet het meest inspirerende werk. Ook heb ik uren bij het kopieerapparaat gestaan om een papieren archief (een stapel van bijna een meter aan papieren) te digitaliseren. Gelukkig had ik afleiding. Met mijn laptop naast het kopieerapparaat kon ik op mijn gemak de Olympische Spelen volgen.
Dankzij mijn saaie scan-klusje zag ik toch mooi hoe Suzanne Schulting olympisch kampioen werd!
Tentamens nakijken
Een combinatie van eentonig en fascinerend is het nakijken van tentamens, vooral van de open vragen. Aan de ene kant zoek je elke keer weer naar dezelfde antwoorden op die ene vraag, aan de andere kant vraagt het veel concentratie om uit te puzzelen wat een student antwoordt en of dat goed is. Een extra laag die het uitdagend maakt is het handschrift. Wat een warboel van gekriebelde lijntjes!
Meestal lukt het uiteindelijk wel, alleen soms moet je drie keer kijken voordat je de juiste krullen volgt. Ik wil trouwens niet beweren dat ik zelf een prachtig handschrift heb. Dus aan degene die mijn tentamens heeft na moeten kijken: sorry!
Waar ik altijd een beetje verdrietig van wordt zijn de grove taal- en spelfouten. Ik trek er geen punten voor af – het gaat om de inhoud – maar ik kan een zucht toch niet onderdrukken als iemand opschrijft dat de keizer zich niet bemoeide met het ‘lijdden’ van het leger. Brr.
Sociale media
Wat fantastisch is om te doen, is het bijhouden van de sociale media. Ancient History Leiden heeft al enige tijd zijn eigen Facebook en elke week posten we twee bijzondere of grappige feitjes over de Grieks-Romeinse cultuur. Sinds kort zijn we ook op Instagram te vinden en schrijven we in het Engels om een internationaal publiek te bereiken.
Samen met PhD-student Stefan Penders (zie hier een interview met hem over het leven als PhD) zit ik elke maand te brainstormen over opvallende weetjes. We kraken onze hersenen over een bak koffie om mooie bronnen boven tafel te krijgen. Soms zoeken we bijzondere beelden, soms opvallende objecten en soms latere receptie van de oudheid. Aan elk bericht ligt een klein onderzoekje ten grondslag. We proberen vaak heden aan verleden te koppelen en daarnaast iets over de context te vertellen waar de bron vandaan komt.
Een van onze laatste berichten. Het bericht vermengt een primaire bron uit de oudheid met de receptie van die bron in 16e-eeuws Italië.
Zoals elke baan heeft het studentassistentschap zijn ups en zijn downs. Maar als ik aan het eind van de maand terugblik (en mijn rekening bekijk) zijn het toch vooral ups geweest. De truc is om er zelf het beste van te maken. Grijp aan wat je fascineert en werk weg wat oninteressant is. Voor mij is wetenschap toegankelijk maken voor het grote publiek via sociale media het hoogtepunt. Vergeet dus niet onze pagina’s te liken en te volgen om jouw tijdlijn op te vrolijken met opgewekte en interessante inhoud!
