Het is 15 januari 2013. De wekker gaat – zoals wel vaker – om 6 uur: het is tijd om wakker te worden. En een eerste blik naar buiten bevestigt dat gevoel daar er een dik pak sneeuw ligt. Een prachtig beeld. Al snel verdwijnt het vreugdevolle gevoel…er staat namelijk een tentamen voor de deur…nou ja, niet letterlijk voor de deur…

Na een summier ontbijt van granen nog even controleren of alle wetbundels in volle glorie aanwezig zijn en dan de bus…? Nee, dat ging niet. Het is namelijk zo dat Arriva niet verwacht had dat er zo veel sneeuw zou zijn, en daarom rijden de bussen sporadisch en zonder een tijdschema. De NS leek mij geen goed idee want die waren gisteren al aan het aankondigen dat er vertraging kon zijn. Dan blijft er maar een reële (met de slee kan dus niet) optie over: de auto.

Ik vertrok vroeg uit Alphen – rond 7 uur – en was ook netjes om 8 uur in Leiden. Toegegeven, het duurde wel ongeveer 20 minuten langer dan normaal, maar dat viel ook te verwachten. Eenmaal aangekomen heb ik samen met een collega de lange witte weg naar het KOG bewandeld. Mental note: als je valt, ontzie je schrijfarm. Het zou namelijk zonde zijn van al het studeren om op het KOG aan te komen met een gebroken pols. Eenmaal in het KOG was het ijzig stil. Her en der liep er iemand, maar om half 9 zag het er nog niet goed uit voor het tentamen dat om 9 uur van start zou gaan. Nog even een aantal zaken doorgenomen, het Leidse landschap bewonderd en vervolgens de zaal binnengegaan.

Tijdens het tentamen drupte zo af en toe een student hijgend de zaal in. Iedereen was druk bezig, maar als er nagedacht moest worden dan werd er naar buiten gekeken. Naar kinderen die in de sneeuw aan het rennen waren en ouders die erachter slenterden. En presto: drie uur later stonden we weer in het cafetaria van het KOG. Gelukkig, weer een tentamen minder. Er werd nog wat overlegd en gesproken maar uiteindelijk waren we het wel eens: het was hopelijk goed gegaan en nu gingen we weer de sneeuw trotseren. Sneeuw en tentamens…geen makkelijke combinatie maar toch leuk. En zeg nou zelf: er zijn wel gekkere dingen…(zoals een kameel voor de UB).

Op naar huis, waar het ook sneeuwt!

Dave