Kleuter.

De afgebeelde kleuter komt niet in de tekst voor.

Je klant is een kleuter. En niet zomaar een kleuter, nee, een verschrikkelijke etter die als hoogste doel heeft gesteld anderen zo veel mogelijk het leven zuur te maken. Helaas is het zo dat kleine ettertjes vaak gestraft worden. Het probleem van de kleuter is dus: hoe kan ik mensen duurzaam irriteren? Hoe ben ik zo irritant mogelijk zonder dat ik ervoor gestraft word?

Voor sommigen die zich hun kindertijd nog goed kunnen herinneren, is dit wellicht een herkenbare situatie. Het is ook een situatie die je in het bedrijfsleven nooit tegen zult komen. Toch? Wel dus, zo bleek uit de training die we bij het Leiden Leadership Programme deze week voorgeschoteld kregen.

Het doel van deze training: we moesten voor consultant spelen. Een opdrachtgever wil dat er iets in zijn bedrijf beter gaat, en de consultant bedenkt een plan om dat te verbeteren. Is jouw plan het gaafste, dan neemt de opdrachtgever het aan en krijg je een hoop geld. Een situatie die in het bedrijfsleven dus erg vaak voorkomt. En hoe krijg je een groep academici zo snel mogelijk uit hun ‘comfort zone’, zodat ze open staan voor compleet nieuwe ideeën? Stuur ze terug naar hun kindertijd. Vandaar de kleuter, met verve gespeeld door één van onze begeleiders.

De brainstormtafel/knutselhoek.

De brainstormtafel/knutselhoek.

Natuurlijk werkte dit fantastisch. Binnen vijf minuten was mijn groepje omgedoopt in Consultingbureau KinderMachtig. Nog eens drie kwartier later hadden we, onder enorm veel tijdsdruk (hoe snel kunnen 50 minuten gaan), een idee op posterformaat. Al onze knip-, plak- en knutselvaardigheden hadden we erin gestopt, met als resultaat het idee voor een ‘Rad van Verderf’. Onder de slogan “Door duurzaamheid en variatie: irritatie!” presenteerden we dit rad aan de ‘kleuter’, die met één draai aan dit rad een volledig willekeurige combinatie kreeg voorgeschoteld van irriteer-locaties, -slachtoffers en -methodes. Meer variatie is minder pakkans, zo redeneerden we.

Ook de andere groepen waren in de weer gegaan met creatieve namen (Ernstig en Jong), plaatjes uit de Donald Duck en veel glitterlijm. De kleuter kon namelijk niet lezen, dus moest alles visueel gepresenteerd worden. De ene groep probeerde omkoperij met koekjes, de andere groep kleedde de kleuter aan. En om het allemaal nog competitiever te maken, was dit ook echt een wedstrijd (die mijn groepje won, hulde voor mijn groepsgenoten!).

Wat hebben we ervan geleerd? Hoe je onder tijdsdruk een complexe opdracht uitvoert, hoe je uit beperkte informatie correcte aannames maakt, hoe je orde in de chaos kunt scheppen, hoe je de beste oplossing naar voren brengt met beperkte middelen… stiekem klinkt dit als de verpakking van een doos met educatief speelgoed. Eerst hebben we er lol mee, en later merken we dat we er nog iets van hebben geleerd ook.
Bedenk voortaan dus bij je sollicitatiegesprek: diegene die mij interviewt is op die positie gekomen door heel veel met glitterlijm te knoeien.