Zo nu en dan heb je van die momenten in je leven waarop alles ineens duidelijk is. Op dat soort momenten begrijp je ineens alle keuzes die je voorheen hebt gemaakt omdat ze je hebben geleid tot een bepaald punt in je leven. Het lijkt dan net alsof je leven een grote puzzel is waarvan alle stukjes op hun plek vallen waardoor je het plaatje in zijn geheel kunt zien. Zoals Steve Jobs in zijn beroemde Stanford speech zei: “You can’t connect the dots looking forward. You can only connect them looking backward.”
Een jaar geleden schreef ik een blog over hoe vaak ik wel niet werd afgewezen voor (bij)banen en hoe zwaar me dat viel. Een half jaar later kreeg ik te horen dat ik stage mocht lopen in bij de Nederlandse ambassade in Marokko en sindsdien lijkt het alsof alle deuren voor me open zijn gegaan. Ineens krijg ik alles waar ik voor solliciteer en ik zou niet dankbaarder kunnen zijn voor de kansen die ik onlangs heb gekregen.
Waarom vallen de puzzelstukjes dan nu ineens op hun plek? Dat zal ik uitleggen. In 2015 ben ik begonnen met mijn master Public International Law. Begin dit jaar mocht ik stage lopen op de economische afdeling van de Nederlandse ambassade te Rabat, Marokko. Economische afdeling… Niet echt mijn area of expertise. Ik was bang dat ik te weinig kennis had van economie als rechtenstudente. Dat viel uiteindelijk gelukkig mee en al snel leerde ik over internationale handel in de praktijk.
Halverwege mijn stage zag ik een vacature voor het bestuur van de studentenvereniging ISN (International Student Network) in Leiden. Het enige wat ik tijdens mijn studententijd niet heb gedaan is deel zijn van een bestuur en omdat het me een goede uitdaging leek, besloot ik hiervoor te solliciteren. Ik ben internationaal georiënteerd, kan goed multitasken en kan overweg met mensen over de hele wereld. Mijn stage was hier het bewijs voor. Ik solliciteerde en kreeg de functie van voorzitter aangeboden. Ik was ontzettend blij, maar dat was nog niet alles.
Vlak na mijn sollicitatie voor ISN zag ik namelijk een vacature voor een juridische secretaresse bij een advocatenkantoor gespecialiseerd in internationaal handelsrecht in Amsterdam Zuid. De combinatie van mijn studie en mijn stage (dus, de economische afdeling kwam me tóch van pas!) maakte mij hier een interessante kandidate voor. Een van de eerste dingen die de advocaten mij vertelden bij mijn (Skype) sollicitatiegesprek was: “Je lag eigenlijk op de stapel van sollicitanten om niet uit te nodigen”. Dit, omdat ik bijna student-af was omdat ik alleen nog maar mijn scriptie af moest maken. Ze wilden graag een student voor deze functie. De reden dat ze me wel uit hadden genodigd was omdat ik nog een jaar bestuur ga doen en dan dus vooralsnog een soort van student ben.
Als ik geen stage had gelopen op de economische afdeling, had ik geen aantoonbare affiniteit met internationale handel gehad. En als ik niet eerst had gesolliciteerd als voorzitter van ISN, dan was ik niet uitgenodigd geweest voor een sollicitatiegesprek bij het advocatenkantoor omdat ik bijna klaar was met mijn studie en dus geen student meer was geweest. Oftewel: alle puzzelstukjes vallen nu samen waardoor ik het hele plaatje kan zien.
Ik zit nog vijf dagen in Marokko en daarna ben ik weer thuis. Ik was de afgelopen tijd ontzettend bang dat ik in een zwart gat zou vallen omdat ik, naast mijn scriptie afmaken, geen doel had voor het komende semester. In plaats daarvan begin ik de dag nadat ik terug ben in Nederland bij het advocatenkantoor en ga ik vrij snel aan het slag met mijn bestuur.
Ik moet zeggen dat ik het lastig vind om te genieten van mijn laatste dagen in Marokko omdat ik mentaal al deels bij mijn komende avonturen ben. Het gaat hoe dan ook een spannend jaar worden en ik kijk ernaar uit.
Studie, Marokko, ISN, een baan: puzzelstukjes die op hun plek vallen.